Osman Ünlü

Yûsuf adında bir gezgin, Zünnûn-i Mısrî hazretlerine talebe olur ve bir sene sonra şöyle der: "Ey üstâd! Senin İsm-i âzamı bildiğini söylediler. Onu, benden iyi emânet edeceğin bir başka kimse yok!"

Allahü teâlâdan hayâ etmek, şehvetlerini, yani nefsin isteklerini terk etmekle olur. Hayâsı olan, Allahü teâlâdan korkar. Onun, râzı olmadığı işlerden ve sözlerden kaçınır...

"Nimetlerimin kıymetini bilir, şükrederseniz, yani emrettiğim gibi kullanırsanız, onları arttırırım. Kıymetlerini bilmez, bunları beğenmezseniz, elinizden alır, şiddetli azâb ederim."

Allahü teâlâ duâ edenleri, kendisine yönelenleri ve güvenenleri sever. Yapılacak her işte sebeplere yapışmalı ve o sebeplere güç, kuvvet, tesir vermesi için de O'na güvenmeli, tevekkül etmelidir.

"Allahü teâlâ, Zilhiccenin ilk on gününde yapılan ibâdetleri dahâ çok sever.

Ehl-i sünnet âlimlerini, evliyâyı ve kitaplarını hafife almak, uygunsuz sözler söylemek, onları reddetmek, kıymet vermemek, hürmet etmemek, çok tehlikelidir.

Tevekkül için, hem kuvvetli îmân, hem de kuvvetli kalb lâzımdır. Böylece, kalbinde şüphe kalmaz. İ'timâd ve râhatlık tam olmadıkça, tevekkül tam olmaz.

"Dinini başkalarının dünyâsı için satan ve bu yüzden Allahü teâlânın rahmetinden mahrum kalan kimseden daha câhili yoktur. Böyle kimse, hem dünyâda, hem de âhirette zavallıdır."

Tövbe, günâhı işlediğine pişman olmak, günâh işlemekten hemen vazgeçmek, bir daha yapmamaya karar vermektir. Hakîkî tövbesi yapılan günâh, muhakkak affolur...

Îsâ aleyhisselâma "Yahudiler, sana kötülük yapıyor, sen onlara iyi söylüyorsun" dediklerinde "Herkes, başkasına, yanında bulunandan verir" buyurdu...

Kendisine iyilik etmeyene hediye vermek, ihsânın en üstün derecesidir. Kötülük edene ihsânda bulunmak ise, insanlığın en yüksek derecesidir...

Muhammed Masûm hazretleri buyurdu ki: "Ahbaplar, arkadaşlar, öldüler, gittiler. Bu hâlleri görüp de, gafletten uyanmıyor, ibret almıyoruz. Pişman olmuyoruz, tövbe etmiyoruz."

Eshâb-ı kirâma kıymet vermeyen, hürmet etmeyen kimse, Allahü teâlânın Peygamberine inanmamış olur. Eshâb-ı kirâmı sevmek, Resûlullah efendimizi sevmek demektir.

Zulmedenler, Allahü teâlânın huzuruna sürünerek getirilirler. Yaptıkları kötülükleri inkâr edemezler. Dünyada yaptıkları işkencelerin karanlığı, etraflarını kaplar, önlerini göremezler.

Vaktiyle bir kimsenin merkebinin sırtında bir yara çıkar. Yara öyle derindir ki; deri kalkmış, et gözükmektedir. Sahibi, merkebin yarasına bir bez bağlar ve o bez de yaraya yapışır. Ve bir gün...

Lokman Hakîm hazretleri buyurdu ki: "Yıllarca hata içinde yaşamak, hiç yaşamamak gibidir. Sermayeyi elden çıkarmaktansa, dükkânın kapısını kapamak daha iyidir."

İslâmiyetin beğenmediği her şeyden sakınmalı, haram ve mekruhlara asla yanaşmamalıdır. Allahü teâlâ her şeyi kıymetli yaratmıştır. Ama bir şeyi en kıymetli yaratmıştır. O da vakittir...

Lüzumsuz, faydasız sözlerle, zamanları zayi etmemelidir. Zararlı kitapları, gazeteleri okumamalı, böyle radyoları, televizyonları dinlememeli, seyretmemelidir...

Eşyânın kıymetlerini altın ve gümüşle, adâleti gözeterek ölçecek âdil bir hâkim lâzımdır. Sözü geçer olan bu hâkim de, devlettir. Âdil bir devlet, zulmü, işkenceyi önler...

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Her kim abdest aldıktan sonra, benim üzerime on kerre salâtü selâm getirirse, Allahü teâlâ, o kişinin hüznünü giderip mesrûr eder, duâsını kabul eder."