Osman Ünlü

Bir insan, işlerini yaparken, İslâm dînine uyarsa, nefsi, taşkınlıktan kurtulup, sükûnete erer. Îmân edip sükûnete eren nefis, şehveti ve gadabı faydalı olarak çalıştırır...

Peygamber efendimiz Bennân-ı Hammâl'a rüyâsında buyurur ki: "Kim doyduktan sonra yemek yerse, Allahü teâlâ onun gönül gözünü kör eder."

Osmanlının son dönemlerinde işbaşına gelenler, medreselerden fen derslerini kaldırdı. Din adamları, fensiz, bilgisiz yetiştirilerek, İslâmiyeti içten yıkmaya başladılar.

İslâmiyet, ilme maldan daha çok kıymet vermiştir. Peygamber efendimiz, bu tutumu olanca gücü ile desteklemiş, Eshâbı da, bu yolda var kuvvetleri ile çalışmışlardır.

Âdem aleyhisselâmdan beri, Cennete gidecek iyi insanlar olduğu gibi, Cehenneme götüren kötülükleri yapan, fena kimseler de gelmiştir; kıyâmete kadar da gelecektir...

Fen adamları arasında dinsiz olanlar, İslâm âlimlerinin, Kur'ân-ı kerîmden çıkardıkları fenne bağlı bilgileri okuyup anlasalardı, hepsi seve seve Müslüman olurdu...

İnsanlığı felaketten kurtaran, Fâtımîler, Resûlîler gibi, îmânı ve ameli bozuk devletler değil; Emevîler, Tîmûr oğulları ve Osmanlılar gibi, Ehl-i sünnet olan milletler olmuştur.

Hadîs-i şerîfte buyuruldu? ki: "Bir kimse, kabristândan geçerken, onbir kerre İhlâs sûresi okuyup sevâbını meyyitlere hediye ederse, kendisine ölüler adedince sevâp verilir."

Ölümden önce olan her şeye dünya denir, ölümden sonra faydası olanlar, dünyadan sayılmaz. Dünya, âhiret için tarladır. Âhirete yaramayan dünyalıklar, zararlıdır.

Selîm olmayan akılların, yanıldıkları için, hakîkati, doğruyu kabul etmemeleri bir kıymet bildirmez. Âmâ olanın güneşi görmemesi, güneşin yokluğunu göstermez...

Mevlânâ hazretleri oğluna buyurdu ki: "Cennette olmak istersen, herkes ile dost geçin, hiç kimseye kin tutma, herkese tevâzu göster. Zîrâ alçak gönüllü olmak asıl sultanlıktır."

"Kimseyi hakîr görme! Kimse ile münâkaşa, mücâdele etme! Tasavvuf büyüklerine dil uzatma! Onları inkâr eden felâkete düşer. Mayan fıkıh ve evin mescid olsun!"

Şeytân, hizmetçi kılığına girerek, yirmi seneye yakın büyük velî Cüneyd-i Bağdadî hazretlerinin yanına gidip gelerek, hizmetinde bulunur. Nihayet bir gün!..

"Çölde yolculuk eden iki arkadaş, yolculuk esnasında bir sebepten dolayı tartışırlar. Biri ötekine bir tokat atar. Tokadı yiyenin canı çok yanar ama tek kelime etmez!.."

Müslümânların kavuştuğu her nimet, hep Hakka îmânın hâsıl ettiği kardeşliğin netîcesi ve Allahü teâlânın merhameti, ihsânıdır.

Müslümân olmak, büyük nimettir. Ancak nimetin kıymeti bilinmezse, elden gider. Elbette, İslâm nimetlerinin elden çıkmasının sebepleri vardır...

İslâmiyetin ve Müslümânların garip olmasının sebebi, hep İslâm nimetlerinin kıymetlerini bilmeyip, onlara şükretmemenin, arka çevirmenin neticesidir...

"İmânım var demek, Müslümânım demek, insanı kurtarmaz. Kalbin inanması, yakîn hâsıl etmesi lâzımdır. Hâlbuki, yakîn nerede? Zan bile yok. Belki vehim bile değil."

Kıyâmet yaklaşınca, din düşmanlarına aldanmış sahte din adamları, İslâm memleketlerinde çoğalır, tatlı, yaldızlı sözlerle ve yazılarla Müslümanları aldatmaya çalışırlar!..

Kıyâmet alâmetlerinin çoğu çıkmıştır. Bu alâmetlerden biri, câhiller çoğalacak, ilim adamları azalacaktır. Câhiller, dinde söz sâhibi olup, herkese yanlış yol göstereceklerdir.