Osman Ünlü

Kendisine hayrı olmayan kimsenin, başkasına hayrı olmaz. İnsan kendisi için hayır işlemezse, kendisine iyilik yapmazsa, insanlar da ona hayır ve iyilik yapmaz.

Allahü teâlâ, kullarına gönderdiği kitapların hepsinde, kibri ve gururlanmayı kötülemiş ve yasak etmiştir. Nahl sûresinin 23. âyetinde meâlen: (Allahü teâlâ, kibirli olanları elbette sevmez!) buyurulmaktadır.

İnsan, kendi noksan aklı ile, mutlak yaratıcıyı anlıyamıyacağından, merhametlilerin en merhametlisi olan Allahü teâlâ, her asırda, her kavme Peygamberler göndermiştir. Böylece, işin hakîkatini, doğrusunu insanlara öğretmiştir.

Kendine acımayan, başkasına hiç acımaz. Herkese acımanın yolu, beş vakit namazdan geçer. Zira Ankebût sûresinin 45'inci âyetinde meâlen; (Doğru kılınan namaz, insanı, kötülüklerden muhakkak uzaklaştırır) buyuruldu.

Dünyâyı anlayan, ondan sakınır. Ondan sakınan, nefsini tanır. Nefsini tanıyan, Rabbini bulur. Zira bir hadis-i şerifte; (Nefsini tanıyan Rabbini tanır) buyurulmuştur.

İnsanlar, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymadıkları ve islâm dîninin gösterdiği rahat ve huzûr yolundan ayrıldıkları için, dünyâda bereket kalmadı. Rızıklar azaldı.

İnsanın maksadı, yani hep arzu ettiği şeyler, onun ma'bûdu olur. "Maksûdun, ma'bûdundur" sözü meşhûrdur. Câsiye sûresinin 23. âyetinde meâlen; (Nefsinin arzularını ilâh edinen kimseyi gördün mü?) buyuruldu.

Dinimizde bir şey istemek zillet, bir şey vermek ise izzettir. Allahü teala dünyaya zillet, ahirete izzet vermiştir. Kuldan isteyen zelil, Allahü tealadan isteyen ise aziz olur. Hadîs-i şerîfte: (Veren el, alandan yüksektir) buyuruldu.

İslâm dîninde haramlardan sakınmak, emirleri yapmaktan daha önce gelir. Zira ameller üçe ayrılır. Birincisi günah olan işlerdir. Bunlar Allahü teâlânın beğenmediği şeylerdir ki ma'sıyyet denir.

Ecelin geleceğini yakînen bilen bir kimse, emelini azaltır. Zira Resûlullah efendimiz; (Akllı kimse, ölmeden önce hesâbını gören, ölümden sonra kendisine yarayacak şeyleri yapan kimsedir) buyurmuştur.

Cimrilik; Allahü teâlânın kuluna ihsan ettiği malı, ilmi ve bütün iyi şeyleri, dînin ve mürüvvetin yani insanlığın vermeyi emrettiği yerlere vermemek yahut vermesi kendisine zor gelmek demektir.

İyi bir Müslüman, her gününü son gün ve kıldığı her namazı da son vakit olarak bilir. Zaten Peygamber efendimiz bir hadîs-i şerîflerinde; (Dünyâda garîb veyâ yolcu gibi ol ve kendini ölmüş say!) buyurmuşlardır.

Netice almak isteyen, sabırlı olur. Sabır; yüzü ekşitmeden başa gelen dert ve musîbeti yudum yudum içine sindirmektir. Sabır; emirleri yapmakta, yasaklardan sakınmakta, başa gelen belâ ve musîbetlerde tahammül etmek, katlanmaktır.

Bayram, affa uğramaktır. Bayram, günahlardan kurtulma günüdür. Mü'minin bayramı, günahlarının affedildiği gündür. İmanla öldüğü gün bayramdır. Cennette Allahü teâlânın rûyetine kavuştuğu ve Peygamber efendimizi gördüğü gün, mü'minin bayramıdır. Hakiki bayram, Rabbimizin huzuruna, yüz akıyla çıkabilmektir.

Âlim, hakkı bâtıldan ayırt eden, islam âlimlerinden nakil yapan kişidir. Âlim, ışığı, karanlığı gören kimsedir. Âmâ, ışığı göremez. Zira âmâya, herşey hep karanlıktır...

İnsanın iki kalbi yok ki, birisi ile Allahü teâlâya, diğeri ile de Allahü te âlâdan başkalarına yönelsin... Allahü teala, bir kalb yaratmış. Bu kalbde de, ya Cenab-ı Hakkın sevgisi veya O'nun mahluklarının sevgisi bulunur. İkisi aynı anda bulunmaz.

Müslüman, yol levhası gibidir. Sizi arzu ettiğiniz yere götürür. Ebedi saadete götüren yol levhası olmak çok kıymetlidir.

Hatâ, insanın şânındandır. Yaratılışı böyledir. Noksandır, kusurludur. Bunun için; "İnsan beşer, durmaz şaşar, eyler hatâ, üçer beşer.

Müslümanlık, dünya ve ahiret saadetidir. Allahü teâlânın en sevdiği şey, imandan sonra kullarına hizmet etmektir.

Dünyadaki bütün insânlar mes'ûd olmak ister. Fakat, mes'ûd olan, pek azdır. Çünkü, saâdetin neden ibâret olduğu bilinmiyor.