Prof. Dr. Emre Alkin

Üretim ve katma değer ile ilgili tartışmaların tam ortasında, tarafların ortaya attığı tez ya da teorilerin eksikliğini gördükçe, günlük ekonomik gelişmeleri konuşmaktan çok doğrudan doğruya işin felsefesine inme gereği duyuyorum... 

Bir ülkenin parasının değer kaybının arkasında ekonomik faktörler arayanların hatalı bir bakış açısına sahip olduklarını makalelerimde ve yazdığım kitaplarda defalarca anlattım.

Çarşamba günü büyüme rakamları açıklandı ve ne kadar hassas dengeler içinde ekonominin yola devam ettiğini bir kez daha anladık.

Gayet iyi hatırlıyorum, 1970'lerde "paradan para kazanma" işi pek yaygın değildi. Zaten muteber bir iş olarak da bakılmazdı.

Geçen yüzyılın sonundan itibaren ülkelerin bütçe açıkları ve borçlanması günlük rutin hâline gelince, bazı parametreler yardımıyla analiz yapmak elzem oldu

Yurt içinde ya da yurt dışında, herhâlde bir ayda 20'den fazla konuşma yapıyorum.

Merkez Bankasının dün açıkladığı faiz kararından önce indirim ihtimali bile konuşuluyordu ancak, ne kadar baskı altında olursa olsun döviz kurları biraz hızlansa, bunun siyasi bir bedeli olacaktı elbette.

Bilmiyorum, yabancılar Türkiye'yi ne kadar merak ediyor.

20. yüzyıl paradigmaları ile güçlenen ama temeli yüzyıllara dayanan Merkez Bankaları, kapitalist sistemin en önemli kaleleridir. Fakat merkez bankaları 21. yüzyıla geldiklerinde birçok fonksiyonlarını kaybettiler ya da başka kurumlara kaptırdılar.

Ticaretin özellikle dış ticaretin temel felsefesine indiğimiz zaman, şu an tecrübe edilen siyasi yönetme biçimleri ile çeliştiğini de görmekteyiz.

Gayet iyi hatırlıyorum, 1970'lerde bankada hesap açtırmak önemli bir meseleydi.

Belki de 1929 bunalımından önceki ilk krizin uyarısını 19. yüzyılın ortalarında yapan Karl Marx, Amerikan Bankacılığının aldığı pozisyonları oldukça riskli buluyordu. Nitekim Amerikan Bankacılığı geçen yüzyılın hemen başında ciddi bir krizi yaşadı ve atlattı. 

İnanılmaz gergin geçen haftanın son işlem günündeyiz. Kendi derdimizin yükü yetmiyormuş gibi, dünyanın yükünü de sırtlamaya başladık diyebilirim. Hafta başından beri olan bitenleri bir hatırlayalım: 

2022 yılının büyümesi beklentiler doğrultusunda hatta daha yüksek açıklandı. Rakamlar gösteriyor ki, son çeyrekte büyüme tüketim sayesinde gerçekleşmiş ve hanehalkı bu kalemde aslan payını almış gözüküyor.

Rusya-Ukrayna krizinin başında umudumuzu koruyorduk açıkçası. Ne de olsa bir ülkeyi işgal etmeye kalkışmak bir önceki yüzyıla ait bir zalikti, önünde sonunda bir uzlaşı bulunur diye bekledik.

Değerli dostlar. Deprem ile alakalı ne kadar yazsak, ne kadar anlatsak az. Fiziki enkaz belki kalkar ama içimizdeki enkaz uzun süre kalkmayacak. Bazen gözlerimiz dolacak, boğazımız düğümlenecek, konuşmak yerine susmayı yeğleyeceğimiz anlar olacak. Ve hiç unutmayacağız... 

Deprem sebebiyle tamamen gündem değişmiş gibi gözükse de, afet öncesinde tartıştığımız meseleleri hatırlamakta fayda var

Pazartesi sabahı büyük bir şokla uyandık. Gece sürekli uyanan ve benim gibi akıllı telefonunda mesaj olup olmadığını kontrol edenler için elbette sabah çok erken başladı. Çünkü 04.00'ü biraz geçe depremden haberimiz oldu. Sonra uyumak mümkün olmadı elbette.

Dünyanın her noktasında verdiğim konferanslarda bazı risklere dikkat çekiyorum ve ardından ekliyorum: “Bazı risklerin gerçekleşmesiyle ortaya çıkacak krizlerden sade vatandaşın fırsat devşirmesi mümkün değildir...”

Merkez Bankasının aldığı faiz kararının artık özgül ağırlığının pek fazla kalmadığı, başka konularda aldığı kararların ağırlığının arttığı bir süreçten geçiyoruz.