Ünal Bolat

Abim “Yok ya ben seni kimseye şikâyet etmedim bir yanlışın var” demiş...

“Ya bu kadar da değildir bu hoca da amma abartıyor demeyin. Bunlar olacak...”

“Ey haset sen ne habis ve güçlü bir duyguymuşsun ki bir insanı bu kadar alçaltabiliyorsun!..”

“Oğluna güveniyor ‘beyim bizi ev sahibi yapamadı ama oğlumdan ümitliyim’ diyordu...”

“Düzelteyim, derken karda ayağı bir kayıyor, asker pat diye kaynar kazana düşüyor...”

“Sandalyeye oturalı bir iki dakika ya oldu ya olmadı Birdenbire odanın kapısı açıldı.”

“Çaktırmadan baktım hakikaten üç tane babayiğit genç bize bakıyor dikkatli bir şekilde!..”

“Abi biz hafta içi ekmek almıyoruz ki. Biz köyden getirdiğimiz yufka ekmeği yiyoruz.”

30 metre ötemizde bir fırın var ama fırın ekmeğine sürekli para ödeyebilecek gücümüz yoktu.

Adamcağız “Off!” etti ve olduğu yere külçe gibi yığılıp kaldı. Her şey bir anda olmuştu!..

“Mahalleliye bir zarar vermeyi bırakın, kimin ne işi varsa o zaman yardıma giderdi...”

“Hatta söylerlerdi, üzerindeki çamaşırları çıkartıp temiz çamaşır giyinirken vefat etmiş...”

“Beli bükülmüş yaşlı hâlindeyken bile ticaret yapardı. ‘Muhannet zordur evlat’ derdi...”

“Her şeyden önce belirtmek gerekir ki, biz birbirimizin karşısında değil, yanındayız.”

“Gençler günlüğü öyle gözünüzde büyütmeyin, illa her gün yazmak zorunda değilsiniz.”

“Oğlum birisi inşaatın patronu. Diğeri de bu inşaatın şefi yüksek mühendis!..”

“Demek cumaya gelmek için işi bıraktın geldin öyle mi, diyerek gülmeye başladılar...”

“Bu çağrıyı duyunca ayağım yerde kesilmiş gibi koştum. Bir nefeste arabaya yetiştim...”

“Cuma kelimesini duyunca tepemden aşağı bir kova kaynar su dökülmüş gibi oldum!..”

“Evladım ben patronun arkadaşıyım. Saat üçte buluşacaktık. Bir yaramazlık yok değil mi?”