Ünal Bolat

E şimdi var işte... Kitap illa ki çocukken mi okunur? Ya da okumak illa ki öğrencilikle mi eşdeştir. Ama aslında onların da hoşuna gitmez kitap okumak. Ne okumaktan haz ederler ne dinlemekten. Nalına mıhına rastgele sohbet varken kitap da hiç çekilmez doğrusu.

Bu tanışma Serdar'ın yüzünü bir nebze güldürür... Eve gelen genç yine CD'yi açmadan dolabına koyar ve başından geçenleri bilgisayarına yazar. Annesi oğlundaki değişikliği sezer ve "Seni bu kadar mutlu eden ne?" der. Serdar soruyu geçiştirir. Ertesi gün aşkını ilan etmek üzere gider...

Dedim ki bir gün üvey kızıma: "Kızım yavrum, ne olursa olsun vazgeç bu yoldan. Git babanla konuş." Babası her defasında "Senin gibi kızım yok" diyor ve yüzüne kapatıyormuş. Dedi ki cevap olarak: "Anne, halam bana kucak açmadı. Kimse bana kucak açmadı." Ailem bu olayı duyduğunda çok üzüldüler.

Ne olacak anne sevgisi yok... Baba derseniz kendi havasında... Babaanne yaşlı... Baskılar dayak, küfürler... Nasıl anlatsam bilmem... Babası hiçbir yere salmıyordu. Ne zaman mahalleye gitsem, ancak kapı önünde ayak üstü sohbet ederdik. Kendisine sorardım: "Hiç kısmet yok mu kızım? Evlenmiyor musun?!." diye...

Çok iyi radyo dinleyicisiydim. Ama radyoda Dj'lik yapmak hiçbir zaman aklımın ucundan geçmiyordu. Böyle bir yeteneğimin olduğunu da bilmiyordum... İşte o mikrofon hayatımı değiştirdi...

Biz öğrenciye ders çalıştırmıyoruz. Biz öğrenciye ders çalışma tekniğini öğretiyoruz. Bu tekniği alan öğrenci artık kimsenin yardımına ihtiyacı olmadan kendi kendine, hiç zorlanmadan zevkle ders çalışıyor ve hep başarıyor...

Bir babanın, çocuğunun isteğini yerine getirememesi onun için çok büyük acıdır. Bunu ancak yaşayan bilir. İhtiyacını yerine getiremeyip, çocuğunu arkadaşları arasında boynu bükük bıraktığı için tenha köşelerde gizli gizli gözyaşı döken çaresiz babaların şahidi olduğumdan yazıyorum...

Orada yaşayanlar bilirler, Hopa dağında meşhur Cankurtaran mevkii vardır. Oraya kadar keyfimize diyecek yoktu. Cankurtaran mevkiini henüz geçmiştik ki, karşıda trafik otosunu gördük. Doğrusu yüreğimizde bir tedirginlik rüzgarı esti...

"Türk milleti şairdir. Duygularını şiirlerin kanatlarına yüklemeyi çok sever. Bizde de şiire karşı bir merak uyanmıştır. Ardından "marifet iltifata tabi" sözü gereğince, şiirlerimin beğenilmesiyle şiire devam etmem gerektiğine karar verdim..."

Tıbbın alternatifi diye bir ifade yanlıştır. Tıp bir bütündür. Akupunktur veya biyoenerji, ayurveda, terapi falan filan ne kadar tedavi metodu varsa hepsi tıbbın içinde birer şubedir...

Anadolu'nun başarılı kalemlerinden değerli dostum Ahmet Mahir Pekşen'in güzel bir çalışması olan "Kâinatın Başşehri Divriği" isimli folklorik içerikli çok hoş anılarla dolu kitabından bayramla ilgili bölümünü sizinle paylaşmaya kaldığımız yerden devam ediyorum...

Bayramda hanımlar çok yoruluyor dedikse de erkeklerin de kendilerince yaptığı işler olduğunu unutmayalım. Kurban bayramıysa eğer, kurbanlığın seçimi, satın alınması, bahçede çukur eşilip hazırlanması, onların boynunun borcudur...

Bayram, güzel yurdumun her köşesinden buram buram kokmakta ama, ben size Divriği bayramlarından bahsetmek istiyorum... Bayrama hazırlık günler öncesinden başlar, evvela temizliğin bitirilmesi gerekir. Bu da tabii ki hanımların gayreti, yorulması demektir...

"İstanbul olarak, ülke olarak, millet olarak başarmak zorundayız. Başka şansımız yok. Kendimizi aşmak zorundayız."

Günümüzde yaşanan onca sıkıntı ve ard arda gelen ekonomik felaketlerde insan hep aynı şeyi düşünüyor. Nereye kadar bu yolsuzluk? Nereye kadar bu hortumlama? Bu ne utanmazlık, bu ne seviyesizlik. Yazık değil mi bu güzel millete?..

Zamanın tek nakil vasıtası merkeplerdi. Zenginlerin eşekleri iyi cins ve güzel olurdu. Şakir Ağa'nın eşeğine herkes hayrandı. Bağımıza giderken kayanın tepesine geldiğimizde, kuş cıvıltıları orkestrası bizleri coştururdu; mutluluktan uçardık...

Arif Nihat Asya okula o meşhur külüstür bisikletiyle gelir giderdi. Bisikletin çamurluğu olmadığı için yağışlı havalarda Hoca, pantolonu fazla kirlenmesin diye çorabını paçasının üzerine çekerdi. Ve çoğu kere de öylece derse giriverirdi. O hâli öylesine cana yakındı ki gayri ihtiyari alkışlardık...

"Özlenen İstanbul'da birlikte, sevinçle, huzurla ve yeşiller içinde yaşamak için sağduyulu, sorumlu ve çevreye saygılı vatandaşlarımızın yardımını bekliyoruz. Gerçekleştirdiğimiz bu çalışmaların kalıcı olması, gelecek kuşaklara aktarılmasını bizim kadar sizler de istiyorsanız, gelin bu hizmeti ve sorumluluğu birlikte paylaşalım. İstanbul'umuzu geleceğe birlikte taşıyalım..."

"Stand-up ve radyo programlarıyla her geçen gün ilgi çekmeye devam eden Barbaros Uzunöner, Nasreddin Hoca'dan ilham aldığını söylüyor ve ekliyor: "Açıkça konuşmaktan çekinmiyorum. Şov yapmaktaki amacım para kazanmak ve aileme yardımcı olmaktır."

Söz dönüp dolaşıp Kıbrıs Barış Harekatı'na gelmişti... Hani savaşta yaşanan nice ibretlik olaylar vardır. Dillerde dolaşan örnek hadiseler. Yine onlardan biri anlatılıyordu ki, Necati ağabey konuya katıldı. Kendisi o savaşın içinde bizzat bulunmuştu. Yani Necati ağabey bir Kıbrıs gazisiydi...