Ragıp Karadayı

"Bugün hocam da bu mesele üzerinde durdu. Aklım başımdan gitti, hâlâ kendime gelemedim. Nefis denilen iç düşman hiç boş durmuyor!"

"Kim takmışsa bu ismi sana; helâl olsun, ne kadar isabetli iş yapmış Behlül."

"Seni bilmeyen mi var? Her gün kabristana gidip dönüyorsun! 'Bu giden var ya! Aklını oynatmış Behlûl Divane' diyorlar."

"A evladım! Sana ne oldu? Bir yerin mi ağrıyor, düştün mü, hasta mısın, seni dövdüler mi ki böyle içten içten gözyaşı döküyorsun?"

Kendimden bahsetmek hoşuma gitmese de tanımak isteyenler olabilir düşüncesiyle kısaca izah edeyim. İnsanları merakta bırakmayayım...

"Bundan sonra başka bir yere uğramadan doğru Harun Reşid Sultan'ımın huzuruna çıktım ve yeni bir vazife istedim..."

"Sultan'ım ne yapsam da insanlardan uzak duramıyorum. Bana öyle bir vazife verin ki hep işim onlarla olsun..."

Hükümdarından çobanına, ihtiyarından tıfılına herkesin bana soracağı bir meselesi olurdu mutlaka. Bende de cevap çoktu...

Bir ömür, hikmetli sohbetler, ders verici, ibret alıcı nasihatlerle akıp gidecekti.

"Hey Derviş Efendi!” diye bir ses duydum, heyecanla gözlerimi açtım. “Acaba bu derviş denilen de kimmiş?” diye sağa sola bakındım.

Anlayacağın rızık, şu veya bu şekilde gelip bizi buluyor. Helâlinden istersek helâlinden geliyor, haramdan istersek o yolla geliyor…

Birkaç sene huzurla geçip gitti. Kölem genç, pek çalışkan, bir o kadar da edepliydi. O beni, ben de onu pek sevmiştim.

İstediğim yerden ev almaya, istediğimle evlenmeye ve pek acelem varmışçasına da vakit kaybetmeden yuvamı kurup taşınmaya karar verdim…

Çocuk, sosyal ve tarihî romanların usta kalemi Ragıp Karadayı Türkiye okurları için yazdı: MECZUP Yarın Bizim Sayfa’da…

"Buna fânî dünyâ derler, durmayıp dâim döner/İnsanoğlu bir fenerdir, bir gün âkıbet söner."

Zaman, bir nehir gibi akıp gidiyor durmaksızın. Aynı suya asla iki kez dokunamayız, çünkü akıp giden su bir daha önümüzden geçmez.

"Gençliğimde her yaz gelir, günlerce kalırdık burada. Çok memnun olmuş, unutulmaz hatıralar yaşamıştık..."

Tozpembe hayaller kurduğum, rüyalarımı süsleyen o güzel memleketimize bir sabah güneş ufukta doğarken vardık...

İki villayla başlayan yerimiz mahalleye kadar büyüdü. Resmiyette ismi “Tepe Mahallesi” olsa da çocuklar “Bizim Mahalle” adını koymuşlardı.

Kişinin kendi kusurunu noksanlığını, eksikliğini bilmesi gibi de irfan; yani İlahi sır ve hakikatleri kavrama ve anlama kabiliyeti yoktu.