Ragıp Karadayı

“Erzurum’un bir dağ köyünde hayat mücadelesi veren Abdullah Dadaş, köyünde mektep olmadığından okuma yazma öğrenememiş..."

İçeriden sızan bol ışık gözlerimi kamaştırıp toprak karışımı bahar kokusu da her tarafı dolduruyor, bir hoş oluyordum.

Bir taraftan helâlleştiğime şükrederken, diğer taraftan da gidip son bir defa daha yüz yüze görüşemedik diye hayıflandım durdum.

Amansız hastalığın pençesindeymiş Aşkın Bey kardeşim. Maddi imkânsızlıklar ve hayatın yoruculuğu ciğerlerini iflas ettirmiş.

Torunum, kitabın kapağını kapadı, arkasına yaslandı. Ellerini dizlerine koydu, başını çevirdi: "Bana mı gülüyorsun dedeciğim?" dedi.

"Maşallah! Nimete kavuşanlara afiyet olsun. Hakikaten pek sevindim. Söyle nasıl oldu bu iş?"

Hakikaten bir yalancı dünyaya giden sözde güzellikler diyarıydı buralar...

"Şimdi daha iyi anladım. Birinci ağızdan duymak kadar güzel bir şey yok Enver Aşkın Abim. Mübârek olsun, mübârek olsun…"

Kâğıt üzerindeki notlara baktım; Elif, Zeynep, Banu, Betül, Ferdi, Enver, Ragıp isimlerini görünce bir tuhaf oldum. 

"Pürdikkat sesleri dinliyor, çeşitli notlar alıyorum. Filmin başrolündeki oyuncu, yüksek sesle haykırıyor bir gayrimüslime!"

"Kalbin neden kırılmış olursa olsun, dünyanın senin acılarından dolayı durmadığını pekâlâ anladım ve iyice de öğrendim…"

"Ey koca şehir İstanbul! İçine düşen her şeyi sindiriyorsun, maşallah reddettiğin bir şey yok! Büyük sabrın var!.."

"Okuduklarımızı; başta baş tacımız Sevgili Peygamber Efendimize ve TGRT’den tanıdığımız evliyâların ruhlarına hediye ediyoruz."

Kazamızdaki, mahallemizdeki dindarlara İslâmiyet hakkında sorular sormaya başladım...

"Biz de merak etmedik değil. Hayırdır! Sizi heyecanlandıran, bizi bekleten şey nedir? Bütün kalbimizle sizi dinliyoruz."

Soluklanırken, az ileride bir çamın gölgesinde ayak ayaküstüne atmış sigarasını tüttüren bir çoban gördüm.

Prodüksiyon amirimiz, teknik ekibi gönderdiğini, bizim de vakit kaybetmememiz lazım geldiğini söyledi ve beklemeden uzaklaştı.

Gece geç saatlerde de olsa bütün ekibi tek tek tebrik eder, huzur ve saadet dolu hissiyatımı paylaşırdım. 

"Kusuruma bakma ama lafı eğip bükmeden açık konuşacağım; bunlar size hoş görünmek için her türlü dalkavukluğu yaparlar!" 

"Ben Kavalalı Mehmet Ali Paşa'nın torunuyum. Mısır’daki dedemin mülküyle alâkalı mahkemelerimiz hâlâ devam ediyor."