Ragıp Karadayı

O hadise aklıma geldikçe tüylerim diken diken olur, ürperirim: Uzun kış gecesi ve ansızın inen bela, karanlık bir çölde yollarını kaybettiler...

Siz öylesiniz, böylesiniz deyip âdeta yapmadığı küfür kalmadı. Gözüm hâlâ o cümlede: "Hizmette sinir ve sınır yoktur..."

Abi, biri var telefonda, ısrarla “bir yetkiliyle görüşmek istiyorum" diyor. Birkaç defa başka arkadaşlara bağladım kabul etmemiş. Ne diyelim? 

Gözlerimden uyku dökülmesine rağmen, kalbim huzurla yoğrulmuş gibiydi. Zayıf omuzlarım, büyük bir davanın yüksek bir hizmetini taşıyordu.

"Bu projede yeni bir tarzı, metodu tatbik ediyor, heyecandan heyecana giriyorduk."

İstanbul'un, tarih, kültür ve sanat yuvası sonsuz ufuklarına bakan Yenibosna'daki TGRT binasının çatısı, sanki "anten ormanı" gibiydi...

Nasıl bir sevinçle yazdım anlatamam. Bugünkü yorgunluğum, telaşım, korkularım bir anda yerini tatlı bir huzur ve saadete bırakmıştı.

“Enver Bey'in cömertliğini duymuştum. Şimdi şahid oldum. Tanımadığı, bilmediği bu insanlara kitap gazete hediye etmek… Olacak şey değil..."

Adamların hâl ve hareketleri, simaları bende dindâr, mütedeyyin insanlarmış gibi bir his uyandırdı. Başladım gazetemizi tanıtmaya.

Parkın yakınında, ağaçların altında büyük halı mağazaları turist kaynıyordu. Elimde olmadan dikkat kesildim. 

"Ne yapsam acaba?" diyecekti ki telefonun çalmasıyla irkildi. Derin bir "oh" çekti. "Demek ki hâlâ beni bekleyenler varmış" dedi. 

Gazetemizin bütün sayfalarını dilim döndüğü kadarıyla anlattım. Avukat, beni pürdikkat dinledi...

Elimdeki malzemelerle kuytu yollardan geçip kimseciklerin gidemeyeceği hanlara uğramaya karar vermiştim.

Beklenmedik zamanda karşısına dikilen bu ihtiyar adam, karizmasını çizmiş, fiyakasını bozmuş, dünyasını altüst etmişti...

"Doğru dersiniz hoca efendi, aslında bizim filmlerde sizin gibi büyüklerimize münasip rol çok, kabiliyetiniz yüksek. Ancak!.."

Mahmur ve üşengeç adımlarla lavaboya gittim, yüzümü yıkadım ve aynadaki sûretime baktım. Neden sonra, talebemin davetini hatırladım!

"Sakın Miami deme! Hiç tavsiye etmem! Bir giden pişman, bir de gitmeyen. En iyisi rahatlamak istiyorsanız Maldivler…"

"Acıma hislerinden mahrumlar. Menfaatleri için her şey yapabilirler. Ben tek insanım, onlara, o sinsi düşmanlara ne yapabilirim ki?.."

"Eşimin bu seçkin ve başarılı kurumda çalışıyor olması en büyük şansımız."

“Bugün mahmurluğum üzerimde inşaallah misafir falan gelmez de hâli pürmelâlim deşifre olmaz…”