Abdüllatif Uyan

Zâhidlerden birinin "beşyüz dirhem" borcu olup, bir türlü ödeyemiyordu. Bu üzüntü ile yatıp, gece Resûlullah Efendimizi gördü rüyâsında.

Server-i âlem Efendimiz, âlemlere rahmet olarak gelmiştir. O, bütün insanlara, cinlere, meleklere, hattâ kurda, kuşa, canlı cansız bütün mevcûdâta rahmettir.

Muhammed bin Muhammed hazretlerine, Resûlullah Efendimizin şefâatinden sordular bir gün. Şöyle anlattı:

Meşhur Nizâmülmülk'ün "Muhammed" isminde bir yardımcısı vardı. Kendisinden hoşnud olduğu zaman bu ismiyle çağırır, incindiğinde ise, "Ey köle!" diye seslenirdi kendisine.

Yâkup aleyhisselâmın, oğlu Yûsuf Nebî'den ayrılığı çok uzamış, hasret ateşiyle yanıp kavruluyordu. Yûsuf aleyhisselâm Mısır'a sultân oldu ve babasını Mısır'a dâvet etti.

Bir gün, Efendimiz aleyhisselâm, hazret-i Âişe'nin evine geldiler. Âişe vâlidemiz Resûlullahın nur cemâline bakıp gülümseyince, Efendimiz;

Bekir bin Abdullah Müzenî hazretleri, bir sohbetinde; "Kardeşlerim! Allahü teâlâ bir kuluna hayır murad ederse, ona biraz sıkıntı tattırır.

Bir gün de halîfe Hârun Reşîd, Behlül Dânâ hazretlerine; "Bana nasîhat eder misin" dedi.

Halîfe Hârun Reşîd hacdan dönerken bir debdebe ve ihtişamla Bağdat'a giriyordu ki, bir ara hazret-i Behlül önüne çıkıp;

Behlül Dânâ hazretleri bir gün bâzı insanlara; "Bu hayat, bir hayâldir, bu fâni'ye aldanan, huzûr bulamaz. Aklı olan, ona gönlünü kaptırmaz" buyurdu.

Behlül Dânâ hazretleri, kimin bir yanlışını görse îkâz ederdi. Bâzıları bundan rahatsız olup, koştular Hârun Reşîd'e:

Bir gün Behlül Dânâ hazretleri, halîfe Hârun Reşîd'e; "Sana bir suâlim var" dedi. "Bil bakalım, yerin üstünde, yerin altında ve göklerde en çok ne vardır?"

Behlül Dânâ hazretlerini seven bir kişi, İslâma uymazdı ama her gece yatarken; "Yâ Rabbî! Bana Cennetini nasîb et!" diye duâ ederdi.

Zamanın halîfesi, bir gün kapıcısına; "Yoldan geçen ilk şahsı huzûruma getir" dedi. Yoldan ilk geçen Âta bin Ebî Rebâh hazretleri oldu. Ancak kapıcı Onu tanımıyordu. Seslenip; "Emîr-ül-mü'minîn sizi çağırıyor!" dedi.

Bir gün halîfe Abdülmelik, Atâ bin Ebî Rebâh hazretlerini ziyârete geldi ve nasîhat istedi. Atâ hazretleri;

Halîfe Abdülmelik, hac için Mekke'ye gitmişti. Atâ bin Ebî Rebâh hazretleri de o sırada Mekke-i mükerreme'de bulunuyordu. Halîfenin geldiğini duyunca, onunla görüşmeye gitti.

Tâbiînin büyüklerinden Atâ bin Ebî Rebâh hazretlerine; "Efendim, zikir meclisi nedir?" diye sordular bir gün. Cevâbında;

Tâbiînden Âmir bin Abdullah Anberî hazretleri, bir gün kâfile ile yolculuğa çıkmıştı ki, az sonra karşılarına korkunç bir arslan çıktı.

Âmir bin Abdullah hazretleri, Eshâb-ı kirâmdan Zübeyr bin Avvâm hazretlerinin torunudur. Bir gün babası Abdullah bin Zübeyr hazretlerini ziyârete gittiğinde babası kendisine; "Neredeydin oğlum?" dedi.

Âmir bin Abdullah hazretleri bir gün bâzı sevdiklerine; "Âhirette en zor şey nedir, biliyor musunuz?" diye sordu.