Abdüllatif Uyan

Abdullah bin Mübârek hazretleri, bir kış günü Nişâbur pazarında dolaşırken, sırtında yalnız ince bir gömlek olan bir kölenin soğuktan titrediğini gördü.

Abdullah bin Mübârek hazretleri, Hacca gider bir sene. Haccı edâ ettikten sonra bir rüyâ görür. Şöyle ki;

Abdullah bin Mübârek hazretleri bir gün bir koyun sürüsüyle yanında çocuk yaştaki çobanını gördü. Ona acıyıp; "Zavallı bu yaşta çobanlık yapıyor. Şuna bir mesele öğreteyim" diye düşündü.

Abdullah bin Mübârek hazretleri şöyle anlatıyor: Bir ateşperest ile çalışıyorduk. Namaz vakti gelince, ben ona; "Bana zarar vermeyeceğine söz verirsen, namaz kılacağım" dedim.

Abdullah bin Mübârek hazretleri şöyle anlatıyor: Bir sene bizi seven bir grupla nâfile hacca gitmek üzere yola çıkmıştık.

Tebe-i tâbiînden Abdullah bin Mübârek hazretlerinin pek dışarı çıkmayıp, devamlı evinde hadîs-i şerîflerle meşgûl olduğunu gören dostları;

Abdullah bin Mübârek hazretleri, Şam'a giderken yol kenarında ölmüş bir merkep gördü. Yanında da biri oturmuş ağlıyordu.

Bir gün Abdullah bin Mübârek hazretlerine bir âmâ kişi gelip;

Zeynelâbidîn Alî hazretlerinin cins bir devesi vardı. Kamçısız giderdi.

Zeynelâbidîn Alî hazretleri, bir gün şunu anlattı yakınlarına: Mahşer günü, bir melek; "Fazîlet sâhipleri nerededir?" diye mahşer ehline seslenir. Bir grup insan kalkar.

Bir gün bâzı sevdikleri Zeynelâbidîn Alî hazretlerini ziyâretine gelmişlerdi. Derhal kölesine; "Misâfirlerimize yemek getir!" diye seslendi

Zeynelâbidîn Alî hazretleri bir gün sevdikleriyle sahrada oturuyordu ki, güzel yüzlü bir ceylân gelip durdu yanında. Ayaklarıyla işâretler yaptı.

Bir kimse anlatıyor: Bir gün Zeynel'âbidîn Alî hazretlerine rastladım. Vaktiyle kendisine zulmeden meliki sordu. Ben cevâben;

Zeynelâbidîn Alî hazretleri, Resûlullah Efendimizin torunu, hazret-i Hüseyin'in radıyallahü anh oğludur. Abdest almaya başlayınca yüz rengi solar, benzi sararır, âzâları titrerdi. Bir yakını;

Harem bin Hayyân anlatır: Veysel Karânî hazretleriyle görüştüğüm zaman kendisinden nasîhat istedim.

Veysel Karânî hazretleri, Yemen'de bir dağda deve güdüyordu ki, hazret-i Alî ile hazret-i Ömer radıyallahü anhümâ, Efendimizin aleyhisselâm mübârek hırkasını kendisine teslîm etmek üzere oraya gittiler.

V eysel Karânî hazretleri, üç gün bir şey yememişti. Dördüncü gün dışarı çıktı. Yolda bir "altın" gördü. "Birinden düşmüştür" diye almadı.

Veysel Karânî hazretleri, tâbiîndendir. Yemen'de deve güderek geçimini sağlardı. Ne ücret verirlerse alır, yarısını fakirlere verirdi.

Tâbiînin büyüklerinden Veysel Karânî hazretleri Mekke'de hac yapıp, sonra Medîne'ye gitti. Orada kendisine; "İşte, Resûlullahın türbesi burasıdır" dediler. Bunu işitince, kendinden geçti ve bayıldı. Ayılınca;

Veysel Karânî hazretleri, geceleri ibâdet ederdi. Bâzı geceler; "Bu, kıyâm gecesidir" der ve bütün bir gece devamlı kıyâmda dururdu.