Abdüllatif Uyan

Ne zaman ki Mısır'da bir "Kıtlık" başlamıştı, Bu musîbet, giderek her tarafı sarmıştı. "Kenan ili"ne dahî yayıldı en nihâyet, Bundan, Yâkub Nebî de etkilendi begâyet. Ülkeler kırılırken bu büyük belâ ile, Mısır'ın ambarları doluydu "Buğday" ile.

Vaktâ ki "Zelîhâ"nın beyi vefât edince Her şeyini dağıtıp, fakîr düştü iyice. O, "Hazreti Yusuf"u seviyor, yanıyordu, Ondan bahsedenlere çok para veriyordu.

Firavun, "Yusuf Nebî"den rüyânın tâbirini, Öğrenip, sordu hemen çâre ve tedbîrini. Yusuf aleyhisselâm buyurdu: (Ey hükümdâr! Önümüzde yedi yıl bereket ve bolluk var.

"Yusuf Nebî", zindandan çıkacaktı ki artık, Firavun duyuyordu ona büyük hayrânlık. Çünki anlamış idi onun mâsumluğunu, Şerbetçiyi gönderip çağırdı sonra onu.

Firavun'un rüyâsını, Yusuf aleyhisselâm, "Şerbetçi"den dinleyip, tâbirini yaptı tam. Firavun çok beğendi tâbiri öğrenince, Dedi ki: (Onu bana getiriniz hemence.)

Zindanda rüyâ gören kimseler, çok gemeden, Çıktılar ikisi de yine hapishâneden. Yusuf aleyhisselâm, onların rüyâsını, Nasıl tâbir ettiyse, gördüler aynısını.

Yusuf aleyhisselam, kendisine sorulan, Rüyâlar hususunda buyurdu ki sonradan: (İkinizden biriniz, zindandan kurtulacak, Diğeriniz asılıp, kuşlara yem olacak.) Yusuf aleyhisselam böyle tâbir edince, Onlar, rüyâlarını inkâr etti hemence.

Azîz, "Yusuf Nebî"yi, bir fâide umarak, Hapsetti, Zelîhâ'nın isteğine uyarak. Gördü zindandakiler o güzel cemâlini, Anladılar hemence rütbe-i kemâlini.

"Ey Yusuf, Zelîhâ'nın o emrini yap" diye Baskı yaptı kadınlar, o gün Yusuf Nebî'ye. Dediler ki: (Ey Yusuf, onun bu isteğini, Yap ki, aksi takdirde hapsettirir o seni.) Yusuf aleyhisselâm, bu hîleli sözlerden, Korkup, Hak teâlâya ilticâ etti hemen.

Aişe vâlidemiz buyurdu ki bu bâbta: (Resûl'den güzel kimse yoktur bu kâinâtta. Yusuf'u satın almak istiyen o zenginler, Resûl'ün cemâlini işitselerdi eğer, Yüzünün güzelliği dillere destân olan, Yusuf için, hiç para vermezlerdi o zaman.

Zelîhâ, hakkındaki bu dedikoduları, İşitip, utandırmak arzu etti onları. İşte o, bu maksatla, evinde bir ziyâfet, Tertip edip, onlardan "kırk kişi" etti dâvet. Oturttu her birini râhat minderlerine, Birer de "Bıçak" verdi, herbirinin eline.

Yusuf aleyhisselâm, Zelîhâ'nın evinden, Kaçarak kurtulmuştu ancak onun elinden. Gömleğinin, arkadan yırtılmış olması da, Onu haklı çıkardı, Zelîhâ karşısında.

"Zelîhâ" ne kadar çok uğraştıysa da, fakat, Göremedi hiç ondan bir ilgi ve iltifât. Sonunda, kapıları kapatarak bir anlık, Dedi ki: (Yanıma gel, îtirâz etme artık.)

"Yusuf"u bulanlara dedi ki kardeşleri: (Bunu satın alın da, terkedin siz bu yeri.) Ona da dediler ki İbrânîce olarak: (Bizleri yalanlarsan, öldürürüz seni bak.)

"Yusuf aleyhisselâm", o kuyuya düştü ve, Hemen Hak teâlâyı başladı zikretmeye. Onun zikrettiğini işitince melekler, Çevresinde toplanıp, ona eşlik ettiler.

Yâkub aleyhisselâm, görmüştü ki rü'yâda, "Yusuf'a, on tâne kurt saldırıyor bir anda. Yer yarılıp, içeri düşüyor sonra birden, Üç gün sonra çıkıyor, yine o yer içinden." Yâkub aleyhisselâm, bu rü'yâyı görünce, Oğlu Yusuf hakkında korkuya düştü nice.

Yâkub aleyhisselâm "Yusuf"u çok sevince, Onu, birâderleri kıskandılar iyice. Şeytân vesvesesiyle ettiler ona haset, Gördüğü rü'yâyı da, işittiler nihâyet.

"Yusuf aleyhisselâm", Allahın bir Nebîsi, Mısır ahâlisine gönderildi kendisi. İşte bu Peygamberle ilgili hâdiseler, Anlatılır Kur'ân-ı kerîmde birer birer.

"Yâkub aleyhisselâm", sesi gür Peygamberdi, İsteseydi, sedâsı çok uzağa giderdi. Kâfirler, savaşlarda sesini işitince, Korkudan uzaklara kaçarlardı bir nice.

"Yâkub aleyhisselâm", dayısının evinde, Kalarak, uzun müddet bulundu hizmetinde. Ve onun kızı ile evlenerek sonradan, "Yûsüf aleyhisselâm" doğdu bu hanımından.