Dr. Ahmet Faruk YAĞCI

Evvelki yaz Adalar'a düzenlenen "Redbull Geç Kalma!" isimli eğlenceli yarışa oğlum Tayfur'la birlikte katıldım. Fikir olarak çok beğendiğim bu yarışı anlatmak istiyorum:

Bisikletlinin değişmez hikayeleri köpeklerle olan ilişkiler üzerinedir. Yıllarca binen de, bir kaç aylık bisikletli de heyecan duyar it hikayesi anlatmaktan. Daha sonraki yazılarda önlemler üzerine konuşmak niyetim vardır. Bugün yorumsuz üç köpek hikayesi anlatacağım. Bu arada asla ve asla köpek düşmanlığım yok, sadece canım kıymetli. ...

Önce editörün zulmünden bahsedelim. Geçen haftaki yazının en önemli cümlesini çıkartarak yazının ikinci bölümünün battal olmasına itirazımızı koyalım. Bir önceki yazının Anadolu Yakası ile ilgili kısmında Caddebostan-Tuzla parkurundan bahsedip "Çoğu kısmında bisiklet yolu vardır" demiştim. Siz bu cümleyi göremediniz.

Benim gibi aşırı çalışma temposuna sahip olanlar için bayram aktiviteleri hayatın "ağırlaştırılmış gösterimi" şeklinde geçer. Geçmek bilmez. Elbette ki güzelliklerini göz ardı etmiyorum mübarek günlerin, lakin bünye aktivite ister.

Pazar günü Belgrad Ormanı, Neş'et Suyu mevkiindeki 6400 metrelik koşuya katıldım. Hayatımdaki dördüncü resmi koşuda kendi yaş grubumda sonuncu olmakla birlikte, genel klasmanda arkamda epeyce eleman vardı. Kısacası geçen ay yapılan Gazi Koşusu'ndaki sonunculuk hezimetini yaşamadım.

Ekibimizin elemanlarının yaşadıkları alan Beylikdüzü'nün Yakuplu beldesinde. Bu durum hem batıya hem doğuya hem de kuzeye "ev çıkışlı" turlar yapmak için uygun.

Bisiklet turları esnasında yeme içme işleri çok önemlidir. Ya da bizim ekip sağlam yiyicilerden müteşekkil olduğundan böyle biliyoruz.

Bisikletle tur yapanların ortak özellikleri, başka araçlarla geçtikleri karayollarını bir de pedalla geçmeyi planlamalarıdır. Etraftaki alakasız elemanlar için bu tavır son derece bıktırıcı olsa da yapmaktan vazgeçmeyiz.

İki elemanın işlerinden dolayı gelemediği ve oğlum Tayfur'la yaptığımız tur, geçtiğimiz yazın unutulmazlarındandı. Ön çalışma: Google Abla ile yapıldı. Ablanın Web motoru ile öncelikle "nasıl gidilir" sorusuna cevap aradık. Feribota bineceğimiz liman Tekirdağ, inceğimiz liman da Çınarlı olarak belirlendi. Yolculuk iki saat sürecekti. Google Ablanın diğer bir marifeti olan g-earth ile de yollarımızı belirledik.

Sağolsun, başlıklarımı atan müdürüm geçen hafta benim ağzımdan "Düşün peşime" demişti. Kahramanca savuşturduk peşimize düşenleri. Var mı öyle "Abi benim 1973'te aldığım Pinokyo bisikletim var, katlanabilen, bunu bodrumdan çıkarttım, yıkadım yağladım, sizinle gelebilir miyim?" diyenleri peşimize takmak?

Sürekli pedal bastığımız mütevazı grubumuz dört kişiden müteşekkil. Yaşlar 22 ile 47 arasında. Aramızdaki uyum gayet iyi. Bnun sebebi, demokrasinin bizim diyara uğramamış olması! Ayıptır söylemesi beni şef seçtiler uzunca zaman önce... Buluşma vakitlerini ve parkuru önce sorarak, sonra da kendi bildiğimi okuyarak belirlerim. Tabii bir de dışarıda gece geçireceğimiz uzun turlara gitmeden önce şef kim olsun diye soruyoruz, usulen. Yine beni seçiyorlar oy birliği ile. Sağolsunlar. Zaten seçmeseler onlarla gitmem. Böyle de açık sözlüyüz.

Merhaba... Çocukluk yazlarımın önemli bir bölümünü geçirdiğim Kırşehir'in Mucur ilçesinde bisiklete binmeyi öğrendim. On bir yaşındaydım. Sonraki seneler bisiklete binebildiğim tek zaman dilimi olan yazları özlemeye başladım.