Sadık Söztutan

Ne yaptın sen Ateş Böceği Ercan? TV8'de "Bir Yıldız Masalı" programında Ali Şen'in hayatı anlatılırken stüdyoya gelen Ercan Bostancıoğlu, 1994 yılında F.Bahçe kötü gidiyor diye bir maç öncesi stadın önüne minibüs çektiğini ve "Ali Şen başkan olsun" diye imza topladığını anlatırken, "Maç kuyruğundan daha uzun, rekor bir kuyruk oldu" dedi.

* Fenerbahçe'ye teşekkür: İşte bu... Yıllardır istediğimiz bu... G.Saray'ı on dört yıl sonra şampiyon yapan Derwall yalnız gitti, Beşiktaş'ta rekoru hâlâ kırılamayan Milne yalnız gitti, Hagi yalnız gitti, Terim yalnız gitti.

Acaba Anayasa Mahkemesi "fuhuş, şike, şiddetli beyanat vs. gibi suçların odağı olduğu" gerekçesiyle F.Bahçe'yi kapatır mı?

&gt2;&gt2; Başkan Adnan Polat sarı-kırmızılı taraftarların taşkınlık yaptığı olaylı G.Saray-F.Bahçe basketbol maçından sonra "Özür dilemeyeceğim" dedi; aynı hafta Cemal Nalga olayı patlayınca, "Bütün Türkiye'den özür diliyorum" demek zorunda kaldı.

Enke öldü. Cenaze töreni için stadı dolduran kırk bin kişi içinde, formasını giydiği 7 kulüpten sadece Fenerbahçe temsilcisi &lt2;b&gt2;yoktu. &lt2;/b&gt2;Çünkü Fener'de oynadığı maçta mağlup olmuştu. Üstelik Galatasaray'a gol atıp "gerçek Fenerli" de olamamıştı.

Oslo'nun Ullevaal Stadı'nın kapısında, eksi bilmem kaç derece soğukta enik gibi tir tir titrerken, ünlü bir spor yazarı yanıma yaklaştı; "Sadıkçığım, şu maçı, gazetede oturup, bacakları uzatarak çay-kahve eşliğinde seyretmek varken, kaşındık" dedi.

Mustafa Sandal: Pazara kadar değil, mezara kadar... Gelirim senle Fizan'a kadar... Tarkan: Arar buluruz izini, bilirsin zırdeliyiz biz. Hem yazında, hem kışında nerde olsan seninleyiz. Hakem Farina: Drüüüüütt...

Tamam, çok para kazanıyorlar, kestirmeden şöhret oluyorlar falan, kabul. Ama futbolculuk mesleğinin de zor zamanları vardır. On bir delikanlı, otuz dört bin ateşli kişinin önüne çıkarsınız, ülkenizi temsil için... Sürekli ıslıklanırsınız, başınıza her şey yağar. İşte o zaman yüreğinizi koyarsınız sahaya...

Sahadaki maçı başkanlar, yöneticiler, teknik direktörler, hakemler, taktikler değil, futbolcular oynuyor neticede... Bizim muhtemel kadroya baktığımızda (Volkan - Hamit, Servet, Emre, İ.Üzülmez - Aurelio, Tugay - Sabri, Tümer, Tuncay - Hakan Şükür) kendi liglerinde çok fazla forma giymeyen oyunculardan kurulu olduğumuzu görüyoruz. Hamit, Servet, Üzülmez, Tuncay, Sabri ve biraz da Aurelio...

Güzel İstanbul'un çıldırtan trafiğinde 15 dakika geç geldiğimiz statta, önce sağımızı solumuzu tanımaya çalıştık. İlk kez tam kapasiteyle gördüğümüz Şükrü Saracoğlu'nda yer yer boşluklar vardı.

Türk futbolunun gidişatını değiştiren Fatih Terim'in uluslararası arenadaki ilk büyük başarısı bir İsviçre maçına rastlar. 1995 yılında acemi ama cesur bir teknik adam olarak Fatih Terim, Bern'deki İsviçre karşısına "olmak ya da olmamak" maçına çıkmış kendi karakterine uygun olarak takımını deli cesaretiyle oynatmış karşılığını da 2-1'lik bir galibiyetle almıştı. Bu zafer, Türkiye'yi tarihinde ilk defa Avrupa Şampiyonası'nın finalleriyle tanıştırmıştı.

Tutar mesela Kuddusi Müftüoğlu'nun geçen yıl atv'de anlattığı bir hatırasını tekrar yayınlar; "Trabzon'daki bir maçın devre arasında düdüğümü soyunma odasında unutmuştum.." diye anlattığı anekdotu bu sezon Rize'de soyunma odasında unuttuğu kartların görüntüsü ile birleştirirdim.

Beşiktaş Avrupa'daki sabıkasına Lucescu'yu da bulaştırdı. Öncelikle İlhan Mansız'ı tartışmak lâzım.

Ne Güney Kore, ne de dün akşamki maç satırlara sığmaz. Türk futbolunda Fatih Terim'le başlayan zihniyet devriminden izler taşıyordu ilk devre. Şenol Güneş'in kadro seçimi ve oyun anlayışı UEFA Kupası'nı kazanan takımı andırıyordu. G.Saray'ın yabancıları yerine Rüştü, Ümit Özat, Alpay ve Yıldıray monte edilmişti. Oyuncularımız bazı panik anları dışında güçlü rakibine kafa tutuyordu. Rüştü'nin inanılmaz 3 kurtarışı takımı daha da motive ediyordu.