Ünal Bolat

“Abi simitler Kel Sefer’in fırınından, çıtır çıtır… Bol susamlı… Bir ye bana hak vereceksin...”

“O yıllarda, üçüncü kattan karşıya bakınca, göğe uzanan gökdelenler yoktu Yakacık’ta...”

“Ürpertim mahcup bir gülümsemeye bıraktı yerini… Çünkü o diğer öğretmenler gibi değildi...”

“Allah’ım babam varsa onu görmeyi nasip et… Benim de bir ailem olsun bu dünyada...”

“Yine o bölümden geçerken o astsubay kolumdan tuttu. Kenara çekti. Göz göze geldik...”

“O üsteğmen bizim bu göz temasımızı görmüş; geldi, öfkeyle bana bir tokat attı!..”

“Dışarıda ailesi ve arkadaşları üzgün beklerken doktor hüngür hüngür ağlamaktadır!..”

“Duyduklarıma, kulaklarıma inanamadım... Dönüp arkama baktım, kimsecikler yoktu...”

“Şaşıyorum bu insanlara ‘bu şehirde nasıl yaşıyorlar, nasıl mutlu oluyorlar’ diye...”

“Bunu mahkemede de söyledim: Madalya vermeniz gerekirken beni yargılıyorsunuz!..”

“Bizi Fransa’ya gönderen dönemin devlet otoriteleri, bir satır anlaşma yapmamışlar...”

“Bu kadar başarılı olabileceğiniz aklımın köşesinden geçmezdi, tebrik ediyorum sizi...”

“Kaldı ki bu insanların yaşayışını zaten inancımız da kültürümüz de böyle istiyor…”

Gece yatarken bu kitabı baş ucuna koymasının fayda sağlayıp sağlamayacağını sordu...

Baharatçılık ustalık gerektirmiyor. Biri bana “ileride baharatçı olacaksın” dese gülerdim...

“Emeğimin karşılığına kavuşmak… Aileme eş, çocuklarıma baba olmak istiyordum...”

"Yiğitlik ve kahramanlık gelip geçicidir. Baki olan insanlığa ve Müslümanlığa hizmet bırakabilmektir.”

“Gözünü mal hırsı bürümüş insanla üç kuruş için cebelleşmeye değer miydi? Değmezdi...”

“Tüm sevdiklerime ve doğruyu öğrenmek isteyenlere Rabbim doğruyu nasip eylesin...”

“Gardiyan, şöyle yüzüme baktı… O çatık kaşın altında bana olan sevgisini görebilmiştim...”