Vehbi Tülek

"Bir velîde, iki çeşit nûr bulunur. Birincisi; rahmet ve şefkat nûru olup, bu nûrla, evliyâlık yolunda bulunmaya müsâid olanları kendisine cezbeder, çeker. İkincisi ise!.."

Ebû İdris Havlânî hazretleri, vefat etmesine yakın buyurdu ki: "Îmânının gitmesinden korkmayan kimsenin îmânı gider."

Abdülvehhâb-ı Şa'rânî devrinde, bâzı câhil din adamları Hanefî mezhebinin kurucusu Ebû Hanîfe'ye ve talebelerine dil uzatıyorlardı. Onlara güzel bir nasîhat etti...

Ahmed-i Bîcân buyurdu ki: "Vefâdan, cefâdan, acıdan, zenginlikten ve her çeşit nîmetten dolayı değişmeyen, mağrûr olmayan kimse sabırlıdır."

Ali Mahallî hazretlerine bir gün bir talebe geldi. Kendisinin çok muhtâç olduğunu söyleyerek bir şeyler istedi. O da; "Bulabildiğin kadar bana kurşun getir!" buyurdu!..

İkinci Bâyezîd Han, Baba Yûsuf Sivrihisârî'yi çok sever, sohbetinde bulunurdu. O da Sultanı çok severdi. Baba ve oğulluk sözleşmesi yapmışlardı...

Ebû İshâk Fezârî, Bağdat'ta bulunduğu sırada namaz vakitlerinin hesaplanmasında ilk defâ usturlâb âletini kullandı. Astroloji üzerine bir kasîde yazdı...

Atâî Ahmed Efendi, İkinci Selîm Hanın ilim ve edeb yönünden iyi yetişmesi için çalıştı. Ona bu hususta büyük hizmetleri oldu...

Şeyh Azerî hazretleri buyurdu ki: "Ben sana hikmetten bir nükte öğreteyim. Sen bunu yaparsan iki âlemde büyük adam olursun..."

Aziz Nesefî, Mâverâünnehir bölgesinde yetişen velîlerdendir. Nesef şehrinde doğdu. 1300 (H.700) yılında vefât etti. Çok tesirli vaaz ve nasîhat yapardı...

"Bir kimsenin münâzara ve muhâlefet yaptığını, sâdece kendi görüşünü beğendiğini, ısrarlı bir tutum içerisinde olduğunu görürsen; hüsrânın tamam olduğunu bil."

Bilâl bin Sa'd bir kimseye; "Ölmek ister misin?" diye sorar. O kimse de; "Hayır, ben biraz daha yaşayıp iyi amel yapmak, ondan sonra ölmek istiyorum" der...

Câmî Ahmed Dede, babasının vefatından sonra bütün mirası kardeşlerine bıraktı. Sebebini sorduklarında; "Malları verip, hâlleri aldık" cevâbını verdi...

"Sâlihlerin hizmetinde bulunan kimse yükselir. Allahü teâlânın, kendisini, sâlihlere hürmet etmekten mahrûm ettiği kimse, insanlardan gelen sıkıntılara mübtelâ olur."

Behlûl-i Dânâ bir gün Hârûn Reşîd'in taht odasını boş bulur ve çıkıp tahta oturuverir. Bunu gören askerler onu kamçı ile dövmeye başlarlar!..

Buyurdu ki: "Ey oğlum, insanlara kızmaktan çok sakın, yoksa sana da kızarlar. Boş iş ve söze karışmaktan sakın, sonra aşağılanırsın."

Ebû Muhammed-i Basrî hazretleri çok zengindi. Geniş arazileri vardı. Bunları işletir, geliri ile muhtaçların ihtiyacını karşılardı...

Ahıskalı Mustafa Efendiye şöyle sordular: "Kendisini yetiştirecek bir rehber bulamayan, acaba ne yapmalıdır? Kimden feyz alıp istifâde edebilir?"

Ali bin Meymûn buyurdu ki: "Kendisine kurtuluşa ermiş bir kimsenin nazarı, bakışı erişip, yâni bir büyük zâtı tanıyıp da kurtuluşa eremeyen kimseye şaşarım!"

Bekâ bin Batû buyurdu ki: "Kendisinden daha aşağı derecede olan birinin nasîhatini kabullenmek, yüksek derecelerden birine sâhib olmaya işârettir..."