Vehbi Tülek

Dîn-i islâm, dört vesîka ile bizlere gelmiştir. Bu dört vesîkaya (Edille-i şer’ıyye) denir.

"Uygunsuz işlerin hepsinden Allahü teâlâya tevbe etmeli, Ona yalvarmalıdır!"

Hazret-i Ebu Hüreyre, annesinin de Müslüman olmasını çok istiyor, fakat bir türlü muvaffak olamıyordu!..

Abdullah bin Amr bin Âs çok ibâdet yapardı. Bütün hayatını ibâdet etmeye vakfetmişti. Ve bir gün...

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Rahmet melekleri, ceres, [çan, zil, çıngırak] bulunan yere girmez."

İbâdetler îmândan parça değildir. Yalnız, namazda söz birliği olmadı.

"Cehennem, bu nefistir; cehennem, bir ejderhadır ki harareti denizlerle eksilmez."

“Namazı şartlarına uygun olarak kılanlara, o namaz kıyâmet günü delîl ve kurtuluş olur..."

Kur’ân-ı kerîm, Allahü teâlânın zâtının ve şü’ûnlarının bütün kemâllerini kendinde toplamıştır.

"Cuma günleri bana çok salevât okuyunuz! Ümmetimin okuduğu salevât, her Cuma günü bana bildirilir."

Peygamberimizin ve dört halifesi zamanında bulunmayıp da, dinde sonradan meydana çıkarılan işler bid'attir...

Kur’ân-ı kerimdeki ahkâmlar o kadar derin ve gizlidir ki, bunları anlamaya insan gücü yetişemiyor.

Nafaka, insanın yaşayabilmesi için gerekli şey, yiyecek, giyecek ve ev demektir.

Kur’an-ı kerimi tecvide uygun ve güzel sesle okumalı, fakat teganni etmemelidir!

Mâlikî mezhebinde gusülde niyet, muvalat ve delk farzdır.

"Müslüman kardeşinin ihtiyâcını temin edenler, Allahü teâlânın yakın dostu ve velî kulu olur."

Âdem aleyhisselâm Allahü teâlâya, (Yâ Rabbî! Cehennem ehlinin ameli nedir?) diye sordu.

Abdest aldı ve “Bu iki kaftandan hangisini istersen sana vereyim” buyurdu.

Ebû Osman Abdullah hazretlerinin müezzin Davud’a, “Yarın sabah bak ne olacak” demesinin, vefatına bir işaret olduğu anlaşıldı.

İnsanın kalbinde verânın (şüpheli şeylerden sakınma) bulunması, bütün dünyâya bedeldir.