Orada taş olsan dağılırdın... "18 kişiyi gömdük, sen 1 kişi için mi ağlıyorsun?"

MAHMUT ÖZAY'IN DEPREM İZLENİMLERİ - Depremin hemen ardından birkaç eşya ve fotoğraf makinemi çantama koydum, İstanbul’dan giden bir yardım tırıyla atladım bölgeye gittim. O süreçte üzülerek söylüyorum en unutulan şehir olan Adıyaman’da gittim. Birçok acıya şahitlik ettim. Enkaz başında konuştuğumuz herkes yaşadığı dramı gözyaşlarıyla anlatıyordu. ‘Annem, babam, kızım gitti’ sözleri sonrası sarılan insanlarla birlikte ağladık. Dik durup haberini tamamlamak istiyorsun ama ne mümkün? Röportajları yarıda kesmek zorunda kaldık. Bu duygunun tarifi yok. Orada taş olsan dağılırsın! Çünkü önce insan sonra gazeteciyiz… Onun için zaman zaman gazeteciliği bir kenara bırakıp yardıma koştuk. Yeri geldi makineyi çantaya koyup kimsesiz tabuta omuz verdik, yeri geldi yardım tırlarını boşalttık. ‘Gazeteciyim’ dediğimizde herkes sesinin duyurulmasını istiyordu. Yazdığımızdan sonra bunların karşılanması müthiş mutlu etti. Mesleğin en güzel yanı da bu olsa gerek…

NEYİ Mİ UNUTAMIYORUM!

*Adıyaman’da yaşanan dehşetin tanığı cenaze görevlileri ile konuştuk: “Bizim cenaze aracının kapasitesi iki ceset. Adıyaman’da ise aracımıza 6 ceset koyduğumuz günler oldu. Malın, mülkün yalan olduğunu görüyorsun. Sözün bittiği yerdeyiz. Psikolojimiz bozulmaya başladı, işimiz bu ama bu kadar cenaze görmeye alışkın değiliz. Günde 100 ceset gördüğümüz oldu insanız etkileniyoruz. Cesetler burada artık kokmaya başladı. Zümrüt Apartmanı enkazından bir kişiyi çıkardık. Yakınları teşhis için geldi, onlar bile kokudan iki saniye kalabildi” dedi.  O sözlerini unutamıyorum.

Zeynel Ağgül ile depremin altıncı günü bir çadırda tanıştık. Büyük felaketten bir hafta önce 500 bin lira kredi çekerek aldığı evi depremde yerle bir olmuştu. Zeynel Ağgül “Kredi ödemesi devam ediyor. Oturmadığım ve yıkılan bir yere para ödeyeceğim” dedi. O sözlerini unutamıyorum.

*Çadır kentte kalan Zeliha T. isimli bir kadınla tanıştım, depremde bir yakınını kaybetmiş. Zeliha T. “Morgun önünde ağlıyordum, biri geldi ‘Sen kaç kişiyi kaybettin?’ diye sordu. Ben de ‘Bir kişi’ dedim. Bana ‘Sen bir kişi için ağlıyorsun. Biz 18 kişiyi gömdük geldik. 18 kişi için biz ne yapalım’ diye sordu. Yani ‘Kaybettiğin bir kişi ise yüreğine su serp’ diyorlar. Biz duyarsız olduk sanki. Akraba diye bir şey kalmadı. Sadece ben, eşim ve çocuğum ayaktayız” dedi. O sözlerini unutamıyorum.

Mahmut Özay