Bir defa sarılmana neler verilmez ki...

Hizmetlerinde uzun yıllar bulunmakla şeref duyduğum Kıymetli Enver Ağabey'imizin Türkiye gazetesi Elbistan temsilcisi görevinde bulunduğum dönemlerdi (1996). Çok sıkıntılı günler geçiriyordum. Bunlara rağmen işimi en iyi şekilde yapmaya gayret ediyordum. Elbistan temsilciliğine bağlı ilçelerdeki arkadaşlarla sık, sık görüşüyor birlik ve beraberlik, muhabbet teminini tesis etmek için gayret ediyordum. Çünkü bu Enver Ağabey'in düsturu idi. Sıkıntılarım her geçen gün artıyordu. Sıkıntıları Enver Ağabey'e arz etmek için İstanbul'a yola çıktım. Eski merkez binamız olan Cağaloğlu na geldim. Enver Ağabey'imizin biraz önce TGRT 'ye gittiğini akşam namazını da TGRT de kılacağını öğrrendim. Sevinçle TGRT 'ye gittim, biraz bekledim görevli abiler odasına aldılar. Odasına girdiğimde güler yüzlü cemalini gördüğümde sıkıntı gitti; musafaha ettiğimde sıkıntı sürura döndü; ikram ettiği çayı içtiğimde vücudum rahatladı; tadına doyulmaz güzel sohbetlerini dinlediğimizde bir başka âlemde idim. Veda vakti gelmişti, ayağa kalktım ancak Enver Ağabey'ler kimin ne niyetle geldiğini iyi bilirlerdi. Omuzlarımdan tutup, "Bir diyeceğin var mı?" buyurdular. "Efendim, duanız..." dedim.İikinci defa sordular aynı cevabı verdim. Omuzlarımdan hafif ve tatlı bir şekilde sıkarak üçüncü defa sordular; sıkıntılarımı söylemek ne mümkün... Sıkıntı kalmadı ki, ben aynı cevabı verip "Duânız Efendim" dedim. "Sen dua'nı aldın" kelimeleri ile öyle bir sarıldılar ki izahatı mümkün değil. O ana neler verilmez ki ben o sıkıntıları bir daha çekmeye razıyım, sizin bir defa sarılmanıza Enver Ağabey. Lakın ne mümkün... Sevdiklerine kavuştun, bizler de yetim kaldık. Çok şükür'ki mahdum unuz var. Allâhü teâlâ hayırlı uzun ömür versin. Vuslatın mübarek olsun Enver Ağabey... Hasret çekenlere sabırlar diliyorum.

İbrahim İNAL/İstanbul