Duydunuz mu bakın bu minik kız ne diyor?

Henüz sekiz yaşındaydım. Yıl olarak ya 93 ya da 94'tü. Aylardan nisan, günlerden ayın yirmisi... O gün, doğum günümdü. Annem, doğum günümde beni ve ağabeyimi alıp Mecidiyeköy'de yapılan ve Türkiye'de her zamanki gibi ilklerden olan, öncülüğünü yaptığınız Çocuk Fuarı'na götürecekti. Hediyem ise paha biçilmezdi. Hediyem, sizi görmek olacaktı Efendim! Komşumuz olan ve TGRT'de çalışan bir ağabeyimiz vardı, Allahü teala ondan ve ailesinden razı olsun. O ağabey ve ailesine her zaman dua ediyoruz ve son nefesimize kadar dua edeceğiz. Çünkü, onun vesilesi ile oraya gelebilmiştik.Siz, fuar ile ilgili konuşmanızdan sonra, etrafınızda sizi bekleyen miniklere sevgi saçmaya başlamıştınız. Sıra bana gelmişti. Heyecandan nasıl da titriyordum. Sanki, içimde bir şey vardı da beni zangır zangır titretiyordu. Dışarıdan yüzüm kırmızı mıydı bilemiyorum ama içten içe yanıyordum. Ufacıktım, cılız sesimi duymak için eğilmiş dinliyordunuz. "Bugün benim doğum günüm. Annem hediye olarak sizi görmem için beni buraya getirdi" diyebilmiştim. "Maşâallah" deyip gülmüştünüz. Yüzümü, ellerinizin arasına alıp alnımdan öpmüştünüz. Ne şeref! Ve dâhi bizi de elinizi öpmekle şereflendirmiştiniz. Yanınızda bulunan, protokoldan birkaç kişiyi çağırıp "Bakın, bakın bu minik kız ne diyor!" diye zar zor söyleyebildiğim cümleyi tekrarlatmıştınız. "Bugün benim doğum günüm. Annem hediye olarak sizi görmem için beni buraya getirdi." T. Akdemir