ENVER AĞABEYİME

Sen ki ismiyle müsemmâ, bir münevver, nurlu sîmâ.
Hep tebessüm ettin ammâ, içten ağlardın be abi.


Gözyaşın yalnız gecende, Allah ismi her hecende.
Sen demiştin ya geçende, haydi bir Allah de abi.


Yalnız işveren değildin, hem ne eğdin, ne eğildin.
Din ve dünyada ehildin, hem babaydın hem de abi.


Kabrinize bağ-ı Bâbil, hiç olur muymuş mukâbil?
İstediğim olsa kâbil, bizi komşu iste abi.


Kapkaranlık her yer âbi; ellerini ahıretten,
Merhametle sen ver abi, Enver abi, Enver abi…