ENVER'İMLİ YOL

Şefkatli bir baba idi, hepimizin abisi,
Çok merhametli idi, yoktu Onun gibisi.
Abimizi kaybettik, en kritik zamânda,
Yâİlâhî, yâ Rabbî; rahmet et ervâhına.
Dâvâ arkadaşları, her zamân yâdımızda,
Onları unutmak yok, bizim ahde vefâmızda.
Unutma, unutmazlar; bırakma bırakmazlar,
Onlaryoldaolana, yardımdan usanmazlar.
Onları unutmayıp, her dâim yâd edersek,
Himmet ederler hemen, kalben ilticâ etsek.
Aynı gemideyiz biz, hem ehil hem nâ-ehil,
Mutlaka kurtuluruz, olursak yola dâhil.
Emir, söz dinlemeyen; kendi kendine eder,
Tâbi olmayan gâfil, çeker üzüntü keder.
Hizmetlere iştirâk eden olur hep kârda,
Bahtı da açık olur, hem de iki cihânda.
Onları seviyorsak, bir ve diri olalım,
Başımızdaki büyüğe, bağlı bir er olalım.
Bîçâre İrfân der ki, gârîb kaldık cihânda,
Enver abi şefâ'at et, kurtulalım mizânda.


Muhammed İrfân