Ailede babanın rolü -1

Hiç kimse iyi baba olarak doğmaz. İyi baba olmak; sabır, sevgi, özveri, hoşgörü, değer verme, empati yapma ve bilgi işidir. Çocuğun her yönlü gelişiminde yeri doldurulamaz olan babayı hep "eve ekmek getiren adam" olarak gördük.

 

Çocuk, kitapların yazmadığı, öğretmenlerinin öğretmediği pek çok hayat bilgisini babasından öğrenir. Ergenlik çağına gelmiş genç ise baba istese de vakti olsa da artık hayat bilgisini dışarıda aramaya yönelecektir. O zaman da baba çok geç kalmış olacaktır.

 

Babalarından ilgi ve sevgi gören çocukların daha sosyal oldukları, arkadaşlarıyla sağlıklı ilişkiler kurabildikleri, kendilerine daha çok güvendikleri, hayatın zorlukları ile baş edebildikleri, liderlik özellikleri taşıdıkları, uyumlu ve mutlu oldukları bilinmektedir.

 

Her gün çocuğunuza ilgi ve yakınlık göstermeniz çocuğun sevildiğini bilmesinin ve hissetmesinin en iyi yoludur. Sevilmediğini hisseden çocukların içi buruk ve eziktir. Bu durum hayata küstürür. Okullarında başarısız olurlar. Büyüdüklerinde bir işe teşebbüs cesareti bulamazlar.

 

Babalar, çocuğunuz için önemlisiniz. Çocuklarımızı seversek onlar da bizi sever. Sevilen çocuk sevmeyi öğrenmiş olur. Çocuğun görünüşü, becerileri, başarıları sevgi konusu olmamalıdır. Çocuk şartsız sevgi ister. Baba sevgisiyle büyüyen, yetiştirilen, eğitilen çocukların bedensel, zihinsel, duygusal, sosyal ve ahlaki gelişimleri olumlu etkilenir.

 

Çocuklar arasında karşılaştırma yapmak çok yanlış ve zararlıdır. "Daha düzenli çalış, sen de başarılı olabilirsin, istersen bir dene!" demek yüreklendirici bir tutumdur. Buna karşılık, "Utan! Şu notlarına bak aptal! Abinden örnek alsana!" gibi bir söz ağabeye karşı hınç besleten ve kendine güvenini sarsan bir yaklaşımdır. "Bunu küçük kardeşin bile bilir! Sen beceremiyorsun, götür de o yapsın!" gibi sözler çocuğu kırdığı gibi kardeşleri de birbirinden soğutur.

 

     Seyfettin Karamızrak

 

 

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

     TOHTUR BEY

 

 

 

Cuvara içeyiken tekleyon accük,

 

Genzime geliya nalet bi gıcık,

 

Emme her öyünde basdurma sucuk,

 

Yimeyince doyamayon tohtur bey.

 

 

 

Eş dost “öleceysin” deyo habire,

 

“Sığmayacak goca govden gabire,”

 

Benim hâl gelmeya hiçbir tâbire,

 

Emme sabır edemeyon tohtur bey.

 

 

 

Arpadan olsun da atın ölümü,

 

Bize de bakmaz mı, şu tıp bilimi?

 

Kilo yapar neye atsam elimi,

 

Kimselere diyemeyon tohtur bey.

 

 

 

Gözüğün yağına ekmek banıyın,

 

Deyive de düşmanımı tanıyın,

 

Rejim yapıp, açlıkdan mı ölüyün?

 

Şu bogazı dutameyon tohtur bey.

 

 

 

Gıyabî, hatıra bişey gelmesin,

 

Kilo, ödem, dönüp bizi bulmasın,

 

Ver, dibini sıyırırım ben tasın,

 

Yazuk günah, gıyamayon tohtur bey.

 

 

 

     Mustafa Özkahraman

 

 

 

 

 

SAĞLIK OLSUN

 

 

 

STRESİN İLÂCI SEVGİ: Son yıllarda uzmanlara göre, aileleri, okul çağındaki çocuklarında baş gösteren üzüntü korku, endişe gibi hâlleri, yakın ilgi göstermek suretiyle çözmek yerine teskin edici ilâçlar verme yoluna gidiyorlar. Uzmanlar böyle durumlarda çocukların karşı karşıya geldiği bunalımın, ilâçla tedavi yerine öncelikle aile büyüklerinin çocuklarıyla daha yakından ilgilenmelerini, onlarla duygusal bağ kurarak şefkat sevgi ve anlayış göstererek problemlerini çözmede yardımcı olmalarını tavsiye ediyor. Beni annem seviyor, beni babam seviyor. Benim annem var babam var gibi duygulara sahip olan çocuklar kendileri için stres olan birçok konuda annesine babasına kendini anlatır ve anne baba için de o konular birçok kez kolaylıkla çözülebilecek konulardır. Yeter ki çocukları kendilerince büyük olan dertlerini anne babaya anlatabilecek cesareti anne babalarında görebilsinler...