Ragıp Karadayı

​O gün, iki kişi bir arada sohbet ediyor görülse mutlaka Aziz Kripto’dan bahsediyordu.

Aziz Kripto, çok soğukkanlı olmasına rağmen yine de heyecanlanıyordu.

​İstihbarat notları titiz bir vaziyette incelenip, sebep, sonuç sentezlemesine gidiliyordu.

​Bursa’da eli öpülesi muhteremler vardı. Lakin bu isimde birilerini ilk defa duyuyorlardı.

​Kripto, muhtelif minarelerden yükselen ezan sesleriyle uyandı. Kulaklarını tıkadı.

​Erkara, uzaktan akrabası da sayılırdı. “Öyle akraba olmaz olsun” diyecek oldu, vazgeçti.

"Bakın muhterem Çelebi amcacığım ve anacığım. Şair Doğan neler söylüyormuş görün bakalım?"

Matlube Hanım’ın imalı lafları amca, yeğenin gülüşmelerine sebep oldu.

Her sabah olduğu gibi sultan anası çıkageldi. Başucuna oturdu incitmeden.

​Duvara asılı el yazması Kur’ân-ı kerimi çıkardı ve sessizce okumaya başladı...

Perihan’ın yanına gelen diğer kızlar da kıs kıs gülüp, Gülşah’a baktılar. Sonra da peşlerinden yürüdüler...

Gülşah, kızların en güzeliydi kuşkusuz. Güzelliğini duymayan kalmamıştı...

"Boşuna 'Boğa Hasan' demezler sana" diyerek, hançerini çıkardı, ateşteki eti almak üzere eğildi...

Hasan Bey, tıpkı zalim bir kralın itinayla seçip, büyüttüğü gladyatöre benziyordu.

Mermer çeşmenin arkasında, iki taş arasına uzattıkları geyik etini, pişirme telaşı vardı...

"Bizden kimse şüphelenmiyor. Rahatlıkla en kalabalık yerlere girip çıkabiliyoruz!.."

"Büyük vaiz efendi gelmiş, 'Bursa, Bursa olalı böyle bir âlim görmemiştir' deyin!.."

“Bu memleketin hakiki sahibi olduğum için mi ne? Klikya topraklarını hep kendi çiftliğim sanırım."

Yalnız başına kalan Kripto, ipek giysilerini çıkarıp bir çuvalın en altına koydu...

Arazi bir haftadır sisler içindeydi. Kayalı tepeyi açık kül rengi kalın bir bulut sarmıştı...