Ragıp Karadayı

Neler de aklıma gelmiyordu ki. Sevinecek miydim, yoksa geldiğime bin pişman mı olacaktım...

Çiseleyen karla karışık yağmurun dallara, binalara çarparken çıkardığı ahenkli ses, derin bir fısıltı hâlinde kalbime huzur veriyordu...

Uyandığımda hâlâ o heyecan içindeydim. Kalbim yerinden kopacakmış gibi küt küt atıyordu. Kan-ter içinde kalmıştım.

"Münakaşanın, münazaranın galibi yoktur. Dostun dostluğunu giderir, düşmanın da düşmanlığını artırır."

Lapa lapa kar yağışı devam ediyordu. Gri bir kubbeyi andıran dumanlı havadan dolayı birkaç metre ilerideki arabalar fark edilemiyordu.

Küçük bir dağ köyünden çıkmış, hayatı insanları anlamaya, dünyayı tanımaya çalışırken hep örselenen bir garip olmuştum...

"Çobanvezir"in bir âdeti varmış, her akşam ve sabah ilk geldiği kulübesine uğramadan edemezmiş... Kıskanç saraylılar hiç boş durur mu?

"Sultanım ben saraylara yakışmam, kaba saba bir köylüyüm lütfen bağışlayın..." 

Bir gün çok yoğun çalışmış masama oturmuştum ki telefon çaldı. Telefona çıkarken her zaman dikkatli de olurdum...

"Oğlum bana niçin demiyordun ki; ben bir gazetede çalışmıyorum, bir âlimin yanında ilim, irfan öğreniyorum... Ben de o zaman rahat ederdim..."

Daha genç sayılırdım. Henüz yirmi altı yaşlarında var yok. Şaşkın ördek derler ya işte o neviden yerini bulamamış, pimi çekilmiş el bombası...

Almanya temsilcisi abimizin odalarında, dört veya beş kişi birlikte seyrettik. Abimiz pürdikkatti. Ara sıra; "Allah Allah" dediklerini duyuyorduk. 

Film çekimlerimizin her birinin ayrı bir destansı hikâyesi vardı. Anlatmakla bitecek gibi değil... 

"Onu bilmem ama ismimin geçtiği şiir de hoşuma gitti hani… Unutmayayım diye tekrarlıyorum işte."

“Bu kadar mesafeden geldik, biz set hazırlığı yapana kadar oyuncular da dinlensin..."

"Beni tanımadın mı Hocam Dumluluların Kahveci Cezo dedikleri Tortumlu Cezmi'yim. Malumun Muhlis de Tortumluydu..."

Baktım olacak gibi değil arabamı müsait bir gölgeliğe park edip bir süre yürüdüm tanıdık birini görme ümidiyle...

Gecem gündüzüm, havam suyum, kısaca bütün hayatım, diğer bir ifadeyle akla gelebilecek her şeyimdi film projeleri, setleri, stüdyoları...

Anlatılanları gözümü kırpmadan dinlediğimi fark eden misafirim; "Bari çayları tazeletin Ragıp Bey" diyerek espri yaptı. 

"Bak Bey, ben bir subay çocuğuyum. Devlet dairelerinde uzun zaman çalıştım, alnımın akıyla emekli oldum..."