Rahim Er

Esnaf hareketinin kontrol dışına çıkacağından kaygılanıyorduk. Sanki korktuğumuz başımıza geliyor.

Hükümetin sun'i teneffüsle yaşadığı artık herkesçe kabul ediliyor. Merak edilen o değil. Sonrası. Demek ki Başbakan'ın kendilerini alternatifsiz görmesi çok da umur edilmemekte. Değişik tahminler yürütülüyor.

Osmanlının ihlasın zirvede olduğu dönemlerinde değişmez düstur "ya devlet başa ya kuzgun leşe"dir. Bu kaidede devlete bağlılık en som şekliyle ifade edilir. Bu sözde serapa samimiyet mevcuttur.

Herkes, kaygılı ve herkes şaşkın. Maaşlı kesim, aylığını alamıyor, ticaret erbabı iş yapamıyor. Sadece devlete sırtını dayamış olanlar bir miktar rahatça. Onlar da döviz rüzgârıyla savrulmakta.

"Vergilendirilmiş kazanç kutsaldır" yazan binalar taşlandı; esnaf birbirinden habersiz olarak protesto gösterilerinde. Başbakan'a yazarkasa fırlatıldığı gün ve belki de saatlerde vergi daireleri de taşlanıyordu.

Komünizmin çökme sebepleri hafızalarda tazeliğini koruyor olmalı; bu rejimin insana zulmeden yapısından başka önemlilerinden üçü şöyle.

Şu ân Türkiye'de dünya siyasetçileri için bir anket yapılsa Yunanistan Dışişleri Bakanı, eminiz ki hayli yukarılarda yer alır.

Ekonomik kriz, siyasi krize dönüşmek üzere. Kemal Derviş'in eli boş dönmesi de bundan. Türkiye'yi yönetme iddiasındakiler, sadece vatandaş nezdinde değil, dış dünyada da prestij kaybetmiş vaziyetteler.

".... gibi" benzetmeleri ile kast edilenler hiçbir zaman aslı gibi olamaz. Buna rağmen çaresizliğin insanları içine sürüklediği karamsarlık onlara birbirlerinden habersiz olarak hep aynı lafları ettiriyor.

Yazmanın yaşamak olup olmadığı yaşamaktan ne anlaşıldığına bağlı. Yaşamayı ve fizikötesini yorumlamaya da.

Hatta sona doğru sözü bile tartışma konusu olabilir. Sona vardığımızı söylemek de mümkün. ABD'den davet edilen veya gönderilen Kemal Derviş, bu ülkede eli boş dolaşıp durmakta. Kimse dayanakları oluşmadan para vermiyor.

Üniversite kapatmak, bir ülkede işlenecek ayıpların en büyüklerindendir. 70 milyonun yaşadığı bir büyük memlekette topu topu 70 üniversite var. Nüfusumuzun 30 milyonu gençlik. Bunun yarısı yüksek tahsil yaşında. Nereden bakarsanız bakınız 10 bin gence bir üniversite düştüğünü görürsünüz.

Cumartesi günü Bursa'daydık. İçişleri Bakanlığı ile Bursa İl Emniyet Müdürlüğü bir toplantı tertiplemiş, bizi de bu toplantıya davet etmişlerdi.. İnadına güzel bir Bursa baharında Tayyare Kültür Merkezi'ni tıklım tıklım dolduran insanlar, bilişim ve internet teknolojilerinin ceza hukuku açısından doğurduğu yeni meseleleri dinliyorlardı.

Bakkal amca, hiper marketlere karşı zaferini okuyunca bilemezsin ne çok sevindik. Bu senin hakkındı. Eğer sözlerinde dururlarsa bundan böyle hiper marketlere -halbuki onların adı süper marketti- teşvik kredisi verilmeyecekmiş.

2008 Olimpiyatları artık İstanbul'un hakkı. İstanbul, Olimpiyat Oyunları'nın kendisinde yapılması için Uluslararası Olimpiyat Komitesi'ne ilk defa 1992'de müracaat etti.

Orta Doğu'da savaş başlayınca insanlar yurdumuza sığınıyor. Bunlar Kürt de olabiliyor, Türkmen de.

Avrupa Birliği'ne Katılım Belgesi veya Ulusal Belge biraz hayal kırıklığı uyandırmadı mı? Hayal kırıklığına uğrayan vatandaş değil. Vatandaş, canının derdinde; lira, çek, senet, dolar, mark, borsa...

Hükümet, dün Ulusal Programı onayladı. Başbakan Yardımcısı Mesut Yılmaz'ın da programı takdim konuşmasında işaret ettiği gibi Türkiye'nin adaylığını perçinleyen cevap verilmiş oluyor... Program son derecede tafsilatlı. Olanca dert, Avrupa Birliği müktesebatına uyum. 28 ana başlık ve bunların uzayıp giden alt başlık ve metni.

Ahmet Necdet Sezer'le Kemal Derviş'in eş zamanlı olarak zirveye gelmelerini hayra yoruyoruz. Bu iyi bir gelişme. Kötü şartlarda geldiler, ümid vermekteler.

Herkesin gözü-kulağı Kemal Derviş'te. Kriz çıktığı için mi sayın Derviş geldi veya gönderildi, yoksa O, gönderilsin diye mi kriz çıkartıldı gibi sualler bir tarafa. Mevcut durum önemli. Herkes, kendini Kemal Derviş'e endekslemiş halde. Sanki ülkede hükümet yok ve sanki O, tek kişilik orkestra.