Ünal Bolat

“Bizim köyün en zenginidir. Ama mümkün değil kendisine bir çay bile söyletemezsin.”

"İnsanlar hayatı kendilerine niçin bu kadar zorlaştırır anlamak akıl kârı değil…”

“Bir öğretmen olarak tekrar sesleniyorum: Çocuklarınızı yalnız bırakmayın!..”

Daha önce hiç yalan söylemediğim için ailem bu yalanımı sorgulamadı… “Peki” dediler...

​“Bu karmaşık yolculuğa on dokuz yaşında hiçbir tecrübesi olmayan bir genç kız olarak çıkıyordum”

​“Yatak odasının lambasını yaktığımda gözüm yatağıma takıldı. Yatağımda birisi vardı!..”

“Daha evvel de hava meydanında bir görevli sormuş, cevabında kem küm etmiştim...”

​“Bu arada, o çocuk, kendilerine yaptığım iyiliği unutmayıp her bayram gelir elim öperdi.”

​“Sana iyilik eden bir çocuğu nasıl tokatlarsın? Bu çocuk yere düşen cüzdanını sana verdi!..”

​“Başarısız, yeteneksiz çocuk yoktur. Aksine üşengeç, ön yargılı, tembel, öğretmen vardır!..”

“Babam ölene kadar bu enteresan olayın etkisi altında kalıp çoğu kimselere olayı anlattı...”

​“Evin bahçeye giriş kapısında bir adam belirdi. üstü başı fakir olduğunu gösteriyordu...”

“Kızıyla ve dünürleriyle barışmaya yanaşmadığı için çok pişmanlık duyduğunu söyledi.”

​ “Elimde kek ile dışarı çıktım… Kadıncağız çocuğu ile beni bekliyordu… Keki kendisine verdim...”

​“O namaz konusunda da hassas bir mümindi, beş vakti cemaat ile kılmaya özen gösterirdi...”

​ “Eh, canıma minnet, böyle bir teklife hayır denilir mi? Kısmet ayağıma gelmiş oldu.”

​“Kızım biz Cafer'e niyetle başlamıştık. Fakat sana kim için olduğunu söylememiştim...”

​ “Sıkıntısı, derdi olanlar tanıdıklarını arar paylaşırlardı. Biz de kimseyi kırmaz okurduk elhamdülillah...”

“Kırda birlikte yola devam ederken karşıdan bize doğru gelmekte olan bir adamı gördük...”

“Kusura bakma ben o evi kiraya vermekten vazgeçtim. Ben de bugün yanına gelecektim...”