Vehbi Tülek

Şâh-ı Nakşibend hazretlerinin, Seyfeddîn isminde dört talebesi vardı. Bunlar; Seyfeddîn Menârî, Seyfeddîn Hoşkan, Seyfeddîn Bâlâhâne ve Seyfeddîn Zerdar idi. Sonları nasıl olmuş bakalım!..

Abdûla'lâ hazretleri buyurdu ki: "İnsanlar bir araya gelseler ve Allahü teâlâdan, Cennetten, Cehennemden konuşmadan ayrılsalar melekler derler ki: Ey insanlar büyük gaflet içindesiniz..."

Saîd bin Müseyyib buyurdu ki: "Bana göre, en çok korkulacak şey, kadınlardır. Şeytan bir adamı, başka yollardan aldatamayınca, ona kadın ile yaklaşmaya çalışır."

"Üç şey vardır ki, Müslümanları çok azîz, şerefli eder: 1. Kendisine zulmedeni affetmek. 2. Kendisine bir şey vermeyene iyilikte bulunmak. 3. Kendisini aramayanları, arayıp hâllerini sormak."

Abdurrahmân Rûmî buyurdu ki: "Bid'at ehli ile oturmayınız. Onlarla sohbet etmeyiniz. Zira sizi dalâlete düşürebilir veya bilmediğiniz kötülüklere bulaştırabilirler."

Meşhûr hadîs ve fıkıh âlimi Ebû Bürde, Eshâb-ı kirâmdan Ebî Mûsâ el-Eş'arî'nin oğludur. Kûfe'de kadılık yapmıştır. Üstün meziyetleriyle ve hizmetleriyle tanınmıştır...

Talebelerinden biri, Ahmed bin Alevî hazretlerine; "Efendim sizden yemek yeme arzusu nasıl gitti? Siz gençliğinizde yerdiniz" diye sorar...

"Gıybet ile nemime (söz taşımak), birbirine yakındır. İkisi de aynı şeyden doğar. İkisi de taşkınlık ve azgınlıktır... Söz taşıyan, kâtil gibidir. Gıybet eden ise, leş yiyen gibidir!.."

"Allahü teâlânın beğendiği işlerle meşgûl olan kimsenin sakınması gereken şey, yaptığı sâlih amelleri gözünde büyüterek bir hayli ibâdet yaptığını düşünerek, günahlarını unutmaktan sakınması gerekir..."

Süfyan-ı Sevrî hazretleri bir gün yolda giderken, bir kimse ona yoldaş olmak ister. Ona "adın nedir?" diye sorunca "Abdü'l-Mesîh" der. Yani o bir Hristiyandır!..

Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri, İran üzerine sefere çıktı. Arka arkaya yaptığı bütün savaşları kazanarak İran'ı fethetti. Ancak, Kûfe ahâlisi onu Hazreti Ömer'e şikâyet etti!..

Tebe-i tâbiînden meşhûr fıkıh ve hadîs âlimi olan Ebü'l-Behterî hazretleri, çok cömert bir zat idi. İhtiyâcı olanın hacetini geri çevirdiği hiç görülmemişti.

"Câhidî geç bu hayâlden, bakma dünyâ mâlına/Zehr olur her kim sunarsa elin anın balına/Âkil isen kıl seyâhat, git Resûlün yoluna/Bir değirmendir bu dünyâ, öğütür bir gün bizi."

"Yaşım sekseni aştı, artık neyi arzu edeyim, neyi bekleyeyim... Seneler gelip geçti. Beni yıprattı ve eskitti... Kemiklerimi inceltip, gözlerimi küçülttü... Zaiflikten eski bir elbise gibi oldum..."

Ebû Seleme, Medine'de yetişen ve kendilerine "fukahâ-i seb'a" adı verilen yedi büyük âlimden biridir. Aşere-i mübeşşereden Abdurrahmân bin Avf'ın oğludur...

Bir hırsız, at çalıp satardı. Ömrünü böyle hebâ ederdi. Bir defâsında, bulunduğu şehrin en büyük âlimi ve evliyâsının atını çalmak için ahırına girer!..

Ahmed Diyobendî buyurdu ki: "Kalbinde bir katılaşma gördüğünde, sâlihlerle sohbet et, onlarla bulun, yemeği azalt, nefsinin isteklerini yapma ve onu sıkıntılara alıştır."

"Bir mü'min kardeşine ait hoş olmayan bir iş duyarsan, birden yetmişe kadar özür kapısını araştır. Bulamazsan belki benim anlamadığım bir özür kapısı vardır de ve kapa!.."

Muâfî bin İmrân buyurdu ki: "Uzun emele dalan bir kul, üzerindeki kul borçlarını unutur ve tövbe etmeyi sonraya bırakır. Siz böyle yapmayınız."

"Bir iş, ancak emrolunduğu şekilde yapılırsa, ibâdet olur. Bu da ancak ilimle bilinir. Peygamber efendimiz; (İlim öğrenmek, her kadın ve erkek Müslümana farzdır) buyurdu..."