Vehbi Tülek

Ahmed Zâhid, tasavvuf yolunda bulunan yüksek derece sahiplerinin üstünlerindendir. Tasavvuf ehli arasında kendisi için, "Zamânının Cüneyd-i Bağdâdî'si" denilirdi...

İslam ordusu Yemame'de mürtedlerle çarpışıyorlardı. Düşman yirmi bin kayıp vermişti. Mücahidlerden de şehid ve yaralılar vardı. Bunlardan biri olan Sabit bin Kays, arkadaşına vasiyetini yapıyordu...

Bir gün Halîfe Me'mûn ava çıkıyordu. O esnada, bütün çocuklar sokaktan kaçtı. İmâm Ali Rızâ'nın oğlu Muhammed Cevâd da çocukların yanında duruyordu. Yalnız o olduğu yerden ayrılmadı...

Tufeyl bin Âmr hazretleri bir grup Müslümânla Yemâme tarafına cihâda giderken yolda bir rüyâ gördü. Çok etkilenmişti. Gördüğü rüyayı arkadaşlarına kendisi bakın nasıl tabir etti!..

Galiçya da, Çanakkale gibi şeref tablomuzdur... Bitti, tükendi denilen Osmanlı, Çanakkale'de nasıl düşmana bir hezimet yaşattıysa, Galiçya'da da Ruslara yenilginin acısını tattırmışlardı...

İşgalci güçlerin komutanı olarak Çanakkale'de görev yapan Fransız generali Bridges de hayrandır Türk'ün ahlâkına... "Türkler gibi mert bir milletle savaştığınız için daima iftihar edebilirsiniz" der hatıratında...

Gazi Mehmet Çavuş Çanakkale'yi anlatıyor: "Silah arkadaşım ve aynı zamanda eniştem olan Recep'i, iki ayağı kopmuş vaziyette gördüm. Ağlamaya başladım; ancak o beni teselli ediyordu!.."

Müseyleme'tül-Kezzâb, peygamber olduğunu ilan edince Hâlid bin Velîd komutasındaki İslâm ordusu bu fitnecinin üzerine sevk edildi. Mücahidler arasında Ebu Akil adında bir genç vardı. Ağır yaralanmıştı...

Binbaşı Bedri Bey anacığına şöyle yazıyordu cepheden: "Canım anneciğim, hep sana hizmet etmeyi, yanında kalmayı, güzel kokunu koklamayı arzuladım. Çok az kısmet oldu. Bu dünyâda sana doyamadım..."

Maliki fıkıh âlimlerinden Cimmeni hazretleri buyurdu ki: "Bir kula bak; vaktini boşa harcıyorsa, boş şeylerle vakit geçiriyorsa, Allahü teâlâyı anmıyorsa, bilesin ki, Allahü teâlâ onu sevmiyor."

Kendisine "Ayaklı Kütüphane" denilen İsmail Sâib Sencer; Arapça'yı, Fransızca'yı Farsça'yı, Almanca'yı, Grekçe'yi ve Latince'yi ana dili gibi bilir. Buyurun, bu hizmet âşıkını yakından tanıyalım...

Yine savaş yılları... Adına "Çanakkale" denen destanı yazacak koç yiğitler düşmüşlerdi cephe yollarına. Düşmana kan kusturacak er oğlu erlerin arasında Ali adında bir köy delikanlısı vardı...

Bugün yine Çanakkale'deyiz... Tahsin Kaptan, cepheden İstanbul'a hasta ve yaralı taşımaktadır. O gün Mülazım Yusuf adında bir yaralı vardır gemide. Garip şeyler anlatır kaptanımıza...

Tarihçiler Timur Han için şöyle diyor: "Savaşlardan arta kalan zamanını âlimlerden ders almakla geçiren ilim âşığı bir hükümdar... Üç yüz kişiyle on bin kişilik bir orduyu yenen eşsiz bir stratejist..."

Çanakkale muharebelerinde Yarbay Hasan Bey, askerleriyle birlikte ilerliyordu... Bu vaziyette Kilitbahir'in ortasındaki meydan çeşmesine kadar geldiler. Orada bir köpek dikkatlerini çekmişti!..

Çanakkale'yi savunan Türk Kuvvetleri Komutanı Mareşal Liman Von Sanders Türkiye'deki Alman Danışma Kurulu Başkanıydı. Bugün onun hatıralarından bir anekdot sunuyoruz sizlere...

Kahraman hemşire Safiye Hüseyin, Çanakkale hatıralarını anlatmaktadır... Her milletten askerlerin son nefeslerinde "anne" diye sayıkladıklarını söyler. Ancak Bekir Çavuş hariç, der!..

Bugün yine tarihin şanlı sayfalarından birini çeviriyoruz. Çanakkale destanının yazıldığı günlerden birindeyiz. Bu seferki kahramanımız bir zabitimizin emir eri Yozgatlı İbrahim...

Çanakkale Savaşının hangi sayfasını çevirirseniz çevirin, karşınızda; adlı adsız kahramanlar görecek ve onların temiz ahlâkına imrenmekten kendinizi alamayacaksınız...

Benî Kureyza Yahudileri harpte mağlub olmuşlardı. Hepsi esir alınarak bir yere toplandılar. Onların arasında daha önce Sabit bin Kays hazretlerine bir iyiliği dokunan Zebir bin Bata da vardı!..