EFENDİM

O gece sanki gök kubbe çöktü,
Nurunu kaybetti dünya efendim!
Bu nasıl acı idi, ne ağır yüktü?
Dizde dermanımız bitti efendim
.
Can gitti canlardan yandı yürekler,
Akın edip geldi sizi sevenler.
Yüzlerde hüzün var buğulu gözler,
Gözyaşları sele döndü efendim.
İnsan seli vardı sanki Eyüp' de
Kuşlar bile ağlıyordu göklerde.
Daha doymamıştık o gül yüzüne
Benizler sarardı soldu efendim.
Kaşgari dergaha komşu kabirde
En sevdiği bekliyordu dört gözle.
Binlerce mü'minin eli üstünde,
Su misali akıp gitti efendim.
Çekmediği dertler çile kalmadı
Yine de neşesiz anı olmadı.
Gönüller feth eden sohbeti vardı,
Muhabbet bağının gülü efendim.
Kulaklarda çınlar oldu sözleri,
Işıl ışıl parlar idi gözleri
Ömründe ilk defa üzdü bizleri!
Rahmet size, sabır bize efendim.
Sizi anlatmaya yetmez bu lisan
Görüp de var mı ki sevmeyen insan?
Mahrum etme bizi şefaatinden,
Himmet eyle bize canım efendim.
Zeki Karaca - Armutlu