Sinemada bu hafta | "Korku Seansı 4" Pensilvanya'da son dehşet!
“Korku Seansı 4: Son Ayin” Ed ve Lorraine Warren’in mazisine uzanan ve duygusal yanı güçlü bir veda hikâyesiyle geliyor. Eser, negatif yanlarına rağmen serinin seyirciye en çok dokunacak filmi...
MURAT ÖZTEKİN'İN HABERİ - ABD’de geçen asırda şöhrete kavuşan paranormal araştırmacılar Ed ve Lorraine Warren çiftinin hayat hikâyelerinden ilhamla beyazperdeye taşınan “The Conjuring” ya da bizdeki adıyla “Korku Seansı”, Hollywood’un en popüler korku filmi evrenlerinden biri oldu.
Yan hikâyeleri de olan bu evren, yine Ed ve Lorraine’in merkezinde olduğu hisli bir veda filmiyle seyirci karşısında: “Korku Seansı 4: Son Ayin” (The Conjuring: Last Rites)… Bu defa filmin yönetmenliğini serinin emektarı Michael Chaves üstleniyor.
İki ana karakteri Patrick Wilson ile Vera Farmiga canlandırırken onlara Mia Tomlinson, Ben Hardy ve Taissa Farmiga gibi isimlerden meydana gelen genç oyuncular refakat ediyor.
AYNA AYNA ANLAT BANA!
Eserde bu defa 1986 yılında ABD’nin Pensilvanya eyaletindeki bir banliyöde yaşandığı söylenen Smurl musallatı hadisesinden yola çıkılıyor. Hikâyeye göre antikacıdan alınan sıra dışı bir ayna, Smurl ailesinin evlerine hediye olarak
girdikten sonra dehşetli hadiseler yaşanmaya başlıyor. Kötü bir varlık başta evin kızları olmak üzere, aile fertlerine çeşitli yollardan musallat oluyor. Derken TV yayınlarıyla bütün ülkede ses getiren hadise, ancak Ed ve Lorraine tarafından çözülebilecek cinsten görünüyor.
Ancak ikili, Ed’in kalp problemleri yüzünden artık vakalarla ilgilenmek yerine konferanslar verip yazacakları kitabı düşünüyor. Fakat o günlerde evliliğe yelken açmakta olan kızları Judy, bir şekilde Smurl’ların hikâyesine dâhil oluyor. Ed ve Lorraine’in ise kötü varlıklarla mücadele etmekten başka şansları kalmıyor. Sürprizlere gebe olan bu hadise, mazinin defterlerinin açılmasına da yol açıyor…
DUYGUSAL BİR HİKAYE
Biraz spoiler vererek anlatacak olursak: “Korku Seansı 4: Son Ayin” ana karakterleri Ed ve Lorraine’in mazisinin daha çok aydınlandığı duygusal bir hikâyeyi seyirciyle buluşturuyor. Önce geçmişe gidilerek çiftin kızı Judy’nin zorlu doğumu ve çocukluğunda yaşadığı durumlar anlatılıyor. Daha sonra şimdiki zamana (1986) gelinerek Judy’nin polis memurluğundan istifa eden Tony adlı bir adamla olan münasebeti öne çıkarılıyor. Laf aramızda bunlarla yeni kahramanların ve yeni hikâyelerin de kapısı aralanmış oluyor!
Eser, bu yüzden ilk yarısına kadar korkudan ziyade dramla yoğuruluyor. Hislere hitap eden ve ayakları yere basan bir anlatım yakalanıyor. Ancak bu atmosfer İkinci yarıda değişiyor; serinin esas hedef kitlesinin beğeneceği türden, yer yer klişelere yaslanılan ama seyirciye tesir edecek korku sekansları meydana getiriliyor. Sınırlı da olsa “jump scare” denilen izleyenleri korkuyla sıçratacak sahnelere de yer veriliyor.
Ancak iki saati geçen yapım, lüzumundan fazla uzatılıyor ve sadede uzun bir zaman gelinmiyor. Bu sebeple yer yer sıkıcı sahneler oluşabiliyor.
KORKU TÜRÜNÜN KAPILARINI ARALADIĞI DÜNYA
Evet, korku janrı, maddeciliğin esiri olmuş modern insana, görülmeyen başka bir dünyayı hatırlatması bakımından önem taşıyor. Ancak eser, yine yoğun şekilde Hristiyani teolojiye yaslanıyor. Bu ise bütün dünyada gösterilen hikâyenin üniversal olmasını engelliyor. Buna rağmen başarılı dekorlarıyla 1980’lerin havasını yansıtan eser, kahverengi tonlarında sinematografi ye sahip. Patrick Wilson ile Vera Farmiga’nın kimyaları ise yine güçlü. Hasılı “Korku Seansı 4: Son Ayin” bir takım negatif yanlarına rağmen, serinin belki de seyirciye en çok dokunacak yapımı oluyor. Her ne kadar isminde “son” kelimesi geçse de Hollywood’un kârlı bir eserden kolay vazgeçeceğini sanmak safdillik olur!
'da Takip Edin!
