İlk gün eve gelenler arasında Yahudi Alimi Abdullah Bin Selâm da vardır! Bir bakış yeter

HAZIRLAYAN: ÖMER ÇETİN ENGİN / İLAHİYATÇI - Kendisi, hanımı Ummu Eyyub Fatıma ve annesi Hind (radıyallahu anha) gece gunduz, Resulullah’a (aleyhisselam) hizmet ederler.

Boylece Mihmandarlık makamı, Hazreti Adem’den (aleyhisselam) kıyamet gunune kadar, hic kimseye nasip olmayan bir şeref, Hazreti Ebu Eyyub-i Ensari’ye nasip ve ihsan olunur.

BU YÜZ, YALANCI YÜZÜ OLAMAZ

İlk gun Medine ahalisi, Hazreti Ebu Eyyub-i Ensari’nin evine gelir. Gelenlerin icinde Musevi alimlerinden Abdullah bin Selam da vardır. Gelir, O’na yaklaşır, yaklaşır... Hazreti Muhammed’in (aleyhisselam) mubarek cemaline bakıp; “Bu yuz yalancı yuzu değildir” diyerek, hemen musluman olur. Abdullah İbni Selam hazretleri (radıyallahu anh) olur... Allahu teala guzeli gorecek goz versin yeter ki, bir bakış yeter. Halbuki Kureyş’te Efendimizi her gun gorup de O’na duşman kesilenler o kadar coktur ki. Amcası Ebu Leheb misali...

KUSURSUZ BİR HİZMET

Hazret-i Ebu Eyyub’un ev sahipliği kusursuzdur, fakat kendisi huzursuzdur. Cunku Efendimiz, alt katta oturmayı tercih etmişlerdir. Gelen misafi rlerle burada goruşmek munasiptir. Gelgelim bu şanlı sahabiye ust katta oturmak edep kusuru işlemek korkusundan rahatsızlık verir. Hatta bir gece toprak tavana su dokulunce, ne yapacağını bilemez. Zevcesiyle ortundukleri tek yorganla suyu alel acele kurular. Aşağı damlamasına, mani olur. Sabaha kadar, gozlerine uyku girmez.

EFENDİM UYUMAMIZ MÜMKÜN DEĞİL

Ertesi gun onu uzuntulu goren Allahu tealanın Resulu, sebebini sorarlar. O zaman dertli sahabi ricada bulunur:

Ya Resulallah, merhamet buyurunuz! Lutfen, kerem edin, yukarı katı teşrif edin! Siz aşağı katta bulunurken, bizim yukarıda uyumamız mumkun mudur? İki cihan guneşi Efendimiz, bu hassas ve ince kalbi kıramaz. Yukarı kata taşınmayı kabul ederler. Boylece başlayan sevgili Peygamberimizin bereketli misafi rlikleri ve Hazret-i Ebu Eyyub’un mihmandrlığı, yani ev sahipliği; Mescid-i Nebi yapılana kadar yedi ay kadar devam eder.

EKSİLMEYEN YEMEK

Ebu Eyyub-i Ensari hazretleri şoyle anlatır: “Bir defasında Resulullah Efendimiz ile Hazret-i Ebu Bekir’e yetecek kadar yemek hazırlayıp, huzurlarına goturdum. Resulullah Efendimiz buyurdular ki:

Ya Eba Eyyub! Ensarın ileri gelenlerinden otuz kişiyi davet et! Ben yemeğin azlığını duşunurken tekrar buyurdular:

- Ya Eba Eyyub! Ensarın ileri gelenlerinden otuz kişiyi davet et! Binlerce duşunce ile Ensardan otuz kişiyi davet ettim, geldiler. O yemekten yediler, doydular. Bir mucize olduğunu anlayıp, imanları kuvvetlendi ve bir daha bi’at edip gittiler. Sonra Resulullah tekrar buyurdular:

- Altmış kişi davet et! Ben mucize olarak yemeğin azalmadığını gorduğumden, daha ziyade sevinerek, altmış kişiyi Resulullah’ın huzuruna davet ettim. Geldiler, o yemeklerden yediler. Hepsi Resulullah’ın mucizesini tasdik ederek donduler. Ardından tekrar buyurdular: -

Ensardan doksan kişi cağır! Cağırdım, geldiler. Resulullah’ın emri uzerine onar onar o sofraya oturup yediler. Hepsi de bu buyuk mucizeyi gorup, gittiler. Yemek ise benim goturduğum gibi, sanki hic el surulmemiş gibi duruyordu.” (Devam edecek)