Abdüllatif Uyan

Yûnus bin Ubeyd hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tâbiînin büyüklerindendir. Manifaturacılık yaparak nafakasını temin ederdi. Kul hakkına girmekten çok korkar, malını medh etmezdi.

Yezîd bin Ebî Habîb hazretleri "rahmetullahi aleyh", Tâbiînin büyük âlimlerinden olup ilmin ve âlimin îtibarı hususunda hak sözü söylemekten çekinmezdi.

Vehb bin Münebbih hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tâbiîn devrinde yetişen tanınmış hadîs âlimidir. Bu zat antalıyor: Dâvûd aleyhisselâm; "Yâ Rabbî! Seni aradığımda nerede bulurum?" dedi.

Tâbiînin meşhûrlarından Ubeyde bin Muhâcir hazretleri "rahmetullahi aleyh", köleleri satın alır, sonra da azad edip serbest bırakırdı. Bir gün Rum asıllı ihtiyâr bir köle kadını satın aldı.

Tâvus bin Keysân hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tâbiînin meşhûr hadîs âlimlerinden olup aslen İranlıdır. Bu zat yatağa yattığında uyuyamazdı.

Talha bin Musarref hazretleri "rahmetullahi aleyh", Tâbiînden olup, tanınmış hadîs ve kırâat âlimidir. Zühd ve vera sâhibiydi. Bir gün oruç tuttu.

Zamanın Halîfesi Ebû Ca'fer, o devrin en büyük âlimlerinden olan Ebû Hanîfe, Süfyân-ı Sevrî, Mis'âr bin Kedâm ve Şüreyk bin Abdullah'a haber gönderip huzuruna çağırdı.

Seleme bin Dînâr hazretleri "rahmetullahi aleyh", Tâbiînin büyük âlim ve velîlerindendir. Bir gün kendi nefsine hitâben; "Ey Seleme! Kıyâmet günü bir münâdî çıkıp; "Ey şu şu günahları işleyenler, ayağa kalkın!" diye seslendiğinde, sen elbette kalkarsın" diye söylendi.

Tebe-i tâbiînin büyük hadîs âlimlerinden Selâm bin Ebî Mutî' hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatır: Bir hastayı ziyârete gitmiştim. Baktım ki inleyip duruyordu.

Sa'îd bin İyâs hazretleri "rahmetullahi aleyh", Basralı hadîs âlimlerindendir. Şöyle anlatıyor: Dâvûd aleyhisselâm, birkaç kişi ile birlikte oturmuş onlara bir şeyler anlatıyordu.

Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatıyor: Bir mü'min, Allahü teâlâdan bir şey isterse, Allahü teâlâ bu iş için Cebrâil aleyhisselâmı vazifelendirir.

Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri anlatıyor: Mü'min, kıyâmet gününde, Allahü teâlânın huzûrunda durur. Allahü teâlâ ona; "Ey kulum! Sen, dünyâda iken bana ibâdet eden kullarımla berâber ibâdet ediyor muydun?" diye sorar.

Tâbiînin büyüklerinden olan Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatıyor: Hadîs-i şerîfte Peygamberimiz buyurdular ki: Kıyâmet günü kulun ameli getirilir, oraya mahsûs olan terazinin bir gözüne konur.

Hazret-i Hüseyin "radıyallahü anh" henüz küçüktü. Dedesinin evindeydi. Bir zaman sonra annesine gitmek arzu etti. Hava ise yağmurlu idi. Çıksa ıslanacaktı. Efendimiz Onu çok seviyordu. Duâ buyurdu. Yağmur durdu.

Hazret-i Hüseyin "radıyallahü anh" doğduğu zaman Resûlullah efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem", Onu kucağına aldı.

Hazret-i Hüseyin "radıyallahü anh" Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" torunu, Hazret-i Alî'nin ikinci oğludur. Resûlullah Efendimiz her sabah namâzını kıldıktan sonra mübârek yüzünü Eshâb-ı kirâma çevirirlerdi. Ancak bir sabah öyle olmadı.

Şakîk-i Belhî hazretleri anlatıyor: Hacca gidiyordum. Bir yere varınca, orada güzel yüzlü, buğday benizli, yün elbiseli, başı sarıklı ayağı nalınlı bir genç gördüm. İnsanlardan ayrı bir yerde yalnız oturuyordu. Kendi kendime;

Mûsâ Kâzım hazretleri "rahmetullahi aleyh" siyâsete hiç karışmadığı halde Abbâsî halîfesi Muhammed Mehdî Onu Medîne'den Bağdâd'a getirtip hapsetti.

Muhammed bin Yûsuf ile Fudayl bin Iyâd hazretleri "rahmetullahi aleyhimâ", çok arzu etmelerine rağmen bir türlü tanışamamışlardı. Bir gün Basra çarşısında karşılaştılar:

Muhammed bin Yûsuf İsfehânî hazretleri "rahmetullahi aleyh", Tebe-i tâbiînin âlimlerinden olup, ibâdete çok düşkündü. Dünyânın, Allah için olmayan her şeyinden el çekmişti.