Abdüllatif Uyan

Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" bir harpte alınan ganîmet mallarını mücahit gâzîlere taksîm ederken, her mücâhide "bir hisse", hazret-i Alî'ye "iki hisse" verdiler.

Bir gün eshâbdan birkaç kişi Resûlullahın "aleyhissalâtü vesselâm" huzûruna varıp; "Yâ Resûlallah! Size bir şey sormak istiyoruz" dediler. Resul aleyhisselâm;

Alî bin Ebî Tâlip "radıyallahü anh" vefât edince, oğulları Hasan ve Hüseyin "radıyallahü arhümâ" defnedip geri dönerken, bir virânelikte inilti duydular.

Hazret-i Alî radıyallahü anh halîfeliği zamanında zırhını kaybetmiş, çok aradıysa da bulamamıştı. Bir gün Kûfe'de iken o zırhı bir Yahûdî'nin elinde gördü.

Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" bir gün eshâb-ı kirâma karşı; "Her Peygamber, bir eshâbiyle övünür. Ben de eshâbımdan Osman bin Affân ile övünürüm" buyurdular.

Hazret-i Osmân "radıyallahü anh" bir gün evinde bir ziyâfet tertib edip, Efendimizin "aleyhisselâm" huzûruna vardı. Selâm verdi. Sonra arz etti:

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh", ordusunu kâfirler üzerine gazâya göndermişti yine. Hazret-i Sâriye başkumandandı. Ordu ayrıldı. O yere vardı.

Efendimiz aleyhisselâm, bir gün eshâbına; "Mü'min kabre girince, iki suâl meleği gelir. Ancak çok heybetli ve korkunçturlar. Onu suâle çekerler" buyurdu.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh, bir gün eshâbtan bâzısıyla sahrâda oturuyordu ki, o ara fakîr bir köle gelip dikildi karşısına.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh, bir gün şehri gezerken kendisini sevindiren bir hâdise oldu. Şöyle ki; Bir sokağa girdi.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh, halîfe iken her gece şehri dolaşır, bir derdi sıkıntısı olan var mı diye araştırırdı. Varsa giderirdi.

Ukaz panayırı insan kaynıyordu. Bir ara orta yaşta bir insanın sesi duyuldu. Sözleri tatlı idi. Hem de tesirli.

Hak teâlâ Mûsâ aleyhisselâma; "Bana yakın olmak ister misin?" diye sordu. "İsterim yâ Rabbî" deyince; "Öyleyse Habîbim Muhammed'e çok salevât söyle" buyurdu.

Mansûr bin Mu'temir hazretleri, Tâbiînin âlimlerindendir. Kırk sene gündüzleri oruç tuttu, geceleri namaz kıldı.

Efendimiz aleyhisselâm Kâbe'de namâz kılıyor, beri yanda ise bir grup müşrik oturmuş; "Ne yapıp edelim, bu İslâm meşâlesini söndürelim" diyorlardı, ama...

Hazret-i Ömer ile Abdurrahmân bin Avf radıyallahü anhümâ her gece şehri dolaşır, bir yere gelince hazret-i Ömer; "Az bekle!" derdi.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh halîfe iken kurt koyunu yemezdi. Ama O dünyadan göçünce, kurtlar koyunlara saldırır oldular.

Zaman-ı seâdette Rekâne adında iri cüsseli bir pehlivan vardı ki, sırtını yere getiren kimse yoktu o havâlide. Bir gün sahrâdaydı. Koyun otlatıyordu.

Efendimiz aleyhisselâm, bir gün mücessem nur misâli Kâbe'ye yürüdü. Kulların hidâyete gelmesi için duâ edecekti. Yalvaracaktı.

Resûlullah aleyhisselâm bir gün şehîdliğin kıymetini anlatınca, Nevfel adlı bir sahâbî; "Yâ Resûlallah, ben bir duâ edeyim, siz âmin deyin" diye ricâ etti.