"Sen burada az bekle!.."

Hazret-i Ömer ile Abdurrahmân bin Avf radıyallahü anhümâ her gece şehri dolaşır, bir yere gelince hazret-i Ömer; "Az bekle!" derdi. Ve bir eve giderdi. Az sonra dönüp gelir ve dolaşmaya devam ederlerdi. Hazret-i Ömer vefât edince, Abdurrahmân bin Avf o evi bulup içeri girdi. Hasta birini gördü. Pîr-i fânî biriydi bu. Yaşlı adam karşısında Onu görünce şaşırdı ve heyecanlanıp merakla sordu: "Sen kimsin?" "Ömer'in arkadaşı." "Ömer yok mu?" "Yok, ben geldim." İhtiyâr güçlükle ve zor duyulan bir sesle; "O nerede, dün gece sabaha kadar bekledim, gelmedi" deyince, hazret-i Abdurrahmân mecbur kaldı gerçeği söylemeye: "Vefât etti baba." O bunu duydu. Âdeta yıkıldı ve; "Vâh Ömer!" diyerek başladı ağlamaya. Hazret-i Abdurrahmân onu tesellî edip; "Üzülme" dedi. "Ben varım ya." İhtiyâr adam; "Ben Ömersiz yaşayamam" deyince; "Ben Onun arkadaşıyım baba. O nasıl hizmet ediyorduysa, aynısını ben yapayım" dedi. Ama fayda etmedi. Zîra kabul etmeyip; "Hayır oğlum, sen Onun yaptığını yapamazsın. Ama bir yardım yapacaksan âmin de şu duâma" dedi. Kaldırdı ellerini. Ve kısık sesiyle; "Yâ ilâhî! Mâdemki Ömer gitti, beni de yaşatma!" diye yalvardı. Duâsı ânında kabul oldu. Ellerini yüzüne sürerken "Allah!" dedi. Başı yere düştü. Baktı, ölmüştü. Cenâze hizmetini gördü ve gözyaşlarıyla kabrine defnetti... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com