Salim Köklü

Yalan, güvenin, huzurun ve ahlâkın temellerini sarsan çok kötü bir huydur. Fert ve toplum hayatında derin yaralar açar.

Bu dünya, insanoğlu için bir konaktır. Bu geçici varlık, bir görünüştür. Gölge gibi, yavaş yavaş çekilmekte, geçip gitmektedir. 

Namazlardan sonra dua etmeyi fırsat bilmeli, ne istediğinin farkında olarak ihlasla dua etmelidir.

Namazlardan sonra dua edenler nice muratlarına kavuşmuşlardır. Dualarımızın kabul olması için farzları yapıp haramlardan sakınmalıdır...

Gençlik çağı, nefsin kaynadığı, şeytanların saldırdığı bir zamandır. Böyle bir çağda yapılan az bir amele, pek çok sevap verilir.

“Bir mümin, namazını güzel kılar, rükû ve secdelerini tamam yaparsa, namaz sevinir ve nurlu olur. O namaz, kılan kimseye iyi dua eder.”

"Namaz, îmânın başı, dînin direği, İslam’ın kavli [sözü] ve müminlerin miracıdır. Göğün nûru ve Cehennemden kurtarıcıdır..."

Şükrün esası, nimetlerin sahibini bilmek, bunu kalple tasdik edip dille söylemektir. Her nimet, ayrı ayrı şükrü gerektirir.

Gece lüzumsuz uyanık kalan, ertesi gününü zâyi etmiş olur. Gününü zâyi eden ömrünü zâyi eder. Ömrünü zâyi eden ahirette pişman olur.

Müminin her hareketi şuurlu olmalıdır. Gafletle geçmemesi için uykuyu da değerlendirmelidir. İbadetleri sağlam yapmak niyetiyle olursa uyku da ibadet olur.

Yatılacak vakitte uyanık olan, çalışılacak ve uyanık olunacak vakitte uyuyan kimsenin ömrü bereketsiz olur. Ruh sağlığı da bozulur!

İnsanın ömrü, çok kıymetli bir sermayedir. Kıymetini bilmeli, zayi etmemelidir. İnsana kıyamet günü, ömrünü nasıl geçirdiği sorulacaktır.

Her Müslüman nefsini temizlemek için her zaman çok “La ilahe illallah” ve kalbini temizlemek için “Estagfirullah” okumalıdır.

"Allahü teâlânın bir kulunu sevmediğinin alameti, o kulun mâlâyâni [boş şeyler] ile uğraşmasıdır."

Selef-i salihin, İslamiyet’e tam bağlılıklarıyla, üstün ahlaklarıyla asırlardan beri insanlara örnek ve rehber olmuşlardır.

Eshâb-ı kirama, Tabiin ve Tebe-i Tabiin zamanındaki müctehid âlimlere, "Selef-i salihin" denir…

Bizim kültür ve medeniyetimizde Peygamber sevgisine çok önem verilir. Onun için çocuklarımıza her fırsatta bu sevgiyi vermeliyiz.

Zelzeleden, yangından, hastalıklardan, bela ve musibetlerden korunmak için hem maddî hem de manevî sebeplere yapışmalıdır...

Bilâl-i Habeşî (radıyallahü anh) son anlarını yaşıyor ve “Oh, ne tatlı! Artık Resûlullah ve Eshâbı, arkadaşları ile buluşacağım” diyordu...

Eshâb-ı kiram “Kişi sevdiği ile beraberdir” hadis-i şerifini işitince, buna sevindikleri kadar başka bir şeye sevinmediler.