Ünal Bolat

“Haysiyetim yerle bir olmuştu. Ama beni asıl üzen yalan söylemek zorunda bırakılışımdı...”

“Hayret! Bir insan ve bir mümin olarak, verilen sözün hiç ehemmiyeti yok muydu?”

“Ne yani, şimdiye kadar adam yerine konulmayan ben burada patron mu olmuştum?”

“Ben makamına saygımdan tek kelime sormuyordum. O da tek kelime söylemiyordu.”

“Sekizinci sınıfa geçtim bu sene. 15 Temmuz’un ardından ödev vesilesiyle bir yazı yazmıştım, yayınlar mısınız?”

“Kırmızı Yağmurlar' adlı bir şiir kitabında Ömer Halisdemir için de duygu yüklü bir şiir var”

“Ben ülkemde yaşananlar hakkında Başbakanımızın söylediklerine inanmak mecburiyetinde olan bir adamım...”

“Hıristiyan olarak ölen anne ve babam eğer bu kitabı okusalardı mutlaka Müslüman olurlar, mümin olarak ölürlerdi...”

“Görevde iken devletimizi ilgilendirenleri usulüne uygun aktardıktan sonra unutmamız gerekenleri unuttuk...”

“Okuduğum gazetemin sizin dünya görüşünüze uygun yazmasını benim de o görüşte olmamı beklemeyin!..”

“Gazeteme daha sıkı bir şekilde bağlanıyor, hiçbir yerde hiçbir kimsenin eleştirilerine de kayıtsız kalamıyordum...”

“Göreve başladıktan sonra ilk işim o beldedeki tek bayii olan market sahibinden gazetemi istemek oldu...”

“Kocasının dayalı döşeli dediği ev aslında kiralıkmış. Ev de araba da hepsi göstermelikmiş. Yazık!..”

“Halası olduğunu söyleyen bir kadın beni iş yerimde gelip buldu ve bana içindeki zehri kustu!..”

Sabrımı zorluyordu. Yine yutkundum ve “Allah mutlu mesut etsin” dedim yoluma gittim...

“Bir daha kızımı rahatsız ettiğini görürsem seni yaşatmam bilmiş ol! Şimdi buradan defol git!..”

“Yine sabah 07.00 filandı. Asım Ülker birden çıktı kapıya. Babamı da yanına çağırdı heyecanla...”

“İkinci defa yüzüstü kalmak bana çok dokundu. Bir daha da telefonlarıma çıkmadı!..”

“Hayatla savaşımda beni kamçılayan azim, fakir olduğum için onun beni bırakıyor olmasıydı.”

“Onun yüzünden ailemle tartıştık. Bir sorun çıkmaması için kapıyı çekip çıkıp gittim”