Başıboş çocuk yetiştiriyoruz! 9 yaşındaki Yusuf’un ölümü zorbalık tartışmalarını yeniden alevlendirdi

MAHMUT ÖZAY - Ağabeyi de 15 ay önce okulda yaşanan kantin sırasında arkadaşıyla yaşadığı kavganın ardından ölmüştü. Yusuf Taşkın’ın ölümüyle tekrar gündem olan akran zorbalığını Enstitü Sosyal Genel Koordinatörü, eğitimci sosyolog Dr. İpek Coşkun Armağan ile konuştuk. “Çocuktur abisi/ablası kusuruna bakma iyimserliği”ne tepki gösteren Dr. Armağan şunları söyledi:

Öncelikle çocuk yetiştirme yaklaşımlarında patolojik anne baba tavırları ile çocuğun yaptığı her şeyi “psikolojisi bozulur” diye makbul görme tutumundan bir an evvel vazgeçilmelidir. Çocuk istisnacılığı ve “çocuktur abisi/ablası kusuruna bakma iyimserliğinin” bugün başka çocuklarda, okullarda ve ailelerde yol açtığı karamsarlığın son noktası Yusuf’un ölümüdür. Sınırları olmayan bir çocukluğun başkalarının sınırlarını aşan bir zorbalığa dönüşmesi kaçınılmaz. Sınırsız talepler başkasının yaşam hakkını istemeye kadar gelebilir. Çocuklarımızın konuşup anlaşabilmek için kelimeleri az, çünkü ne sözlü kültürden besleniyorlar ne de kitap okuyorlar. Çocuklarımızın hâlden anlamaları için deneyim kütüphaneleri çok yoksun, çünkü ya proje çocuk ya da başıboş çocuk olarak yetişiyorlar. 

EVLERE MİSAFİR GELMİYOR...

Çocuklarımızın gerçeklik algısı çok zayıf, çünkü saatlerce oyun konsollerinin ya da tabletlerin/telefonların başındaki sanal dünyanın parasosyal etkileşimini gerçek sanıyorlar. Çocuklarımız gerçek sosyal ortamlardan yoksunlar, çünkü çocuklar ve yetişkinler dünyası artık tamamıyla birbirinden ayrışıyor. Evlere misafir gelmiyor, düğünlere çocuk kabul edilmiyor, psikolojisi bozulur diye cenazelere çocuklar götürülmüyor. Bu nedenle çocuklar büyürken bağlamına uygun şekilde davranma ve konuşma becerileri gittikçe zayıflıyor. Sınırsız imkânlar, yüksek yoksunlukların sorumlusu çocuklar değil elbette. Bu evreni çocuklara sunan yetişkinler aile bağlarının çıkar odaklı kurulduğu ev kültürü, eğitim bağlarının rekabet odaklı kurulduğu okul kültürünün çıktısı ne yazık ki. Çözüm üretmek için irade göstereceksek şahsiyet eğitiminden aile bağlarına, okul ikliminden toplumsal bağlara konunun tüm değişkenlerini dikkate almak durumundayız. Aksi hâlde Yusuf ne ilk olur ne de son.