Bir çift ayakkabıya servetini verdi

Bir gün Hâce Nizâmüddîn'in her tarafa yayılan cömertliğini duyan fakir bir adam, Hindistan'ın uzak bir beldesinden yardım almak ümidiyle Dehli'ye gelir. nbsp;Fakat o gün hazret-i Hâce'nin, bir çift eski ayakkabısından başka verebilecek bir şeyi yoktur. Zavallı adam, bu yüce şahsiyetten asla böyle bir hediye beklemiyordur; fakat onu reddetmeye de cesâret edemez. Geri dönüşünde, yol üstünde gece dinlenmek için bir handa kalır. Yine aynı gece Emîr Hüsrev, Bengal'den bir iş gezisinden Dehli'ye dönüyordur. Dehli'nin en zengini olarak bilinen Emîr Hüsrev, ihtişamlı maiyet, hizmetçiler ve zenginliklerle oraya varıp, aynı handa kalır. Sabah kalktığında "Şeyhimin kokusunu duyuyorum" der ve hanın didik didik aranmasını ister. nbsp;
Sonunda tenha bir köşede, geceleyin Dehli'den gelen fakir bir yolcu bulunur. Dehli'de kaldığı zaman hazret-i Nizâmüddîn-i Evliyâ'nın yanına gidip gitmediği sorulduğunda, adam üzüntülü bir şekilde; "Evet, onun cömertlik ve ihsanından faydalanmak yanına gitmiştim" der, eski ayakkabıları göstererek; "Fakat beni sadece bu kıymetsiz ayakkabıları ile gönderdi" diye cevaplandırır. Aşk ve muhabbetle yanan Hüsrev, derhâl adamdan; bütün bu büyük servet, köleler ve sahip olduğu her şey karşılığında ayakkabıları kendisine vermesini ister. Nakledildiğine göre, o zaman Emîr Hüsrev, diğer kıymetli eşyalarından başka 500.000 gümüş para taşıyordur. Zavallı adam önce bunu bir şaka zanneder. Fakat Hüsrev, üzerinde durarak, yeminle teklifini tekrarlar ve hemen, sevgili hocasının ayakkabıları karşılığında bütün servetini vererek pazarlığı bitirir ve o ayakkabıları büyük bir hürmetle el üstünde taşıyarak, Hazret-i Nizâmüddîn'e geri verir.