İkramının mükâfatını gördü

Hazret-i Hasan, Hazret-i Hüseyin ve Abdullah bin Cafer hazretleri hac için Medine-i Münevvere'den yola çıkmışlardı. Yolda eşyalarını kaybettiler. Aç ve susuz kalmışlardı. Çölde bir çadır görüp yanına yaklaştılar. Çadırda sadece yaşlı bir kadıncağız vardı. Kadına içecek bir şeyi olup olmadığını sormaları üzerine kadın: nbsp;
- Bir koyunum var, sağın da sütünü için, dedi. Sağıp sütü içtikten sonra, aç olduklarını, yiyecek bir şeyin olup olmadığını sordular. nbsp;
- Bir koyundan başka bir şey yok. Kesin de size pişireyim, yer karnınızı doyurursunuz, dedi. nbsp;
Koyunu kesip hazırlattılar ve yedikten sonra oradan ayrılacakları zaman: nbsp;
- Biz Kureyşliyiz. Hacca gidiyoruz, sağ salim Medine'ye dönersek, bizi bulmayı sakın ihmal etme! Sana bir iyilik yapmak isteriz, deyip gittiler. nbsp;
Akşam kadının kocası eve gelip durumu öğrenince kızarak: nbsp;
- Bilmediğin kimselere koyunu nasıl yedirdin! Kureyş'ten birkaç kişi diyorsun. Böyle insan bulunur mu? diye söylendi. nbsp;
Bir zaman sonra Medine'ye göç etmek durumunda kaldılar. Etraftan tezek toplayıp satarak geçimlerini temin ederlerdi. Bir gün Medine sokaklarından geçerken, Hazret-i Hasan'ın evinin önüne tesadüf ettiler. Kapının önünde oturmakta olan Hazret-i Hasan, kadını tanımış, fakat kadın Hazret-i Hasan'ı tanımamıştı. Hazret-i Hasan hemen yanlarına yaklaşıp, yaptıkları iyiliklerini hatırlatarak kadına bin altın ve bin koyun vererek Hazret-i Hüseyin'e gönderdi. O da aynı hediyelerde bulunduktan sonra Hazret-i Cafer'e gönderdi. Hazret-i Cafer, Hazret-i Hasan ve Hüseyin'in verdiklerinin iki mislini vererek: nbsp;
- Önce onlara uğradığınız iyi olmuş... Çünkü önce bana gelmiş olsaydınız onlar zor durumda kalırlardı, der ve kadını uğurlar.