Dil erozyonu
16 Şubat 2020 02:00
Duyduğum anda saçlarımı diken diken eden bir cümle; “bi white chocolate mocha aliimm”
Anlı şanlı Türk kahvesine ve bir çay ülkesi olmamıza rağmen o ünlü Amerikan kahve zincirinin Türkiye’de sayısı giderek artıyor...
Afiyet olsun alın, için de… Burası Türkiye, Türkçe konuşun! Baban kahvede oralet içerken sen neden white chocolate mocha?
Zincir kahve dükkânları pompaladı bu özentiliği. Ve dahası kültürel erozyon başladı! Satsınlar, serbest piyasa lakin baskı uygulayamazlar. Herhangi bir ülkenin yiyeceğini içeceğini tüketmek için kendi vatanımda o ülkenin dilini bilmeye zorlama, bir kahve isterken dilime müdahale etme hakkını bulamamalılar!
Altı üstü bir kahve içeceksin, sipariş verebilmek için üç kur İngilizce kursu almak şart. Her şeyin adı İngilizce. Tatlılarda bile! Merhabaaa uzaylı, biz dostuz ve burası Türkiye!
Granade, venti, medium, large, small. Yok mu küçük, orta, büyük boy?! Bizimkilerde anca ağızlarını büze büze bi ‘grande latte extra shot espresso’ desin, sosyal medyada yer bildirimi yapsın. On dört yabancı kelimeyle kahve sipariş eden artistler duydu bu kulaklar. Yurt dışına erasmusa gidecek gibi menü ezberleyenler, Sultanahmet’te yol soran turiste İngilizce paralar gibi çırpınan ezikler gördü bu gözler. On paralık kahveyle lord mu olunur a özentiler?
"Bir sıcak çikolata" dediğinde "hat çaklıt mı?" diye soran satış elemanları… A gel de şüphelenme şimdi bunlar hangi ülkenin kültür tahrip ajanları?!! Küçük boy diyorsun, “Small yani?” diyor afralı tafralı! Yutkunuyorum; zihnimde fosforlu harflerle ‘havan kime güzelim’ yazan kamyon arkası yazısı.
Bitmedi; zaten zor söylemişsin siparişin adını, sırada ismini sorma faslı… Gerçi olay siparişler karışmasın diyeymiş ama ismi doğru yazanına rastlanmadı. Takvim yaprağı arkalarında yazmalı; bugün kahve alacaklara isimler; kız; Ayşe, erkek; Ali diye düşünürken ben… “Hanfendiye bi capuccino, mocaccino, el presse del mundo bıdı bıdı, small du değil mi, pardon isim neydi?” deyince eleman, bende gözler kaydı. “Benim adım Sezar” dedim. “Julius Caesar, Roma’nın devlet başkanı, himayemdeki Brütüs ve Cassius’un suikastına uğramış bir zavallı!” Anlamsız gözlerle bakan kasiyer devam etti; “X lira alabilir miyim?” İşte o an ağır para cezasına çarptırılmış gibi hissettim…
Kimileri bu olanları derinliğine anlamasa da, ağzı yaya yaya ecnebi kelimelerle siparişini verip Cambrige Dükü edasıyla kahvesini yudumlasa da… Şöyle bir iki adım geri çekilip dışarıdan bakınca ülke Amerikan/İngiliz sömürgesi gibi görünüyor.
Alkışlık bir pazarlama sanatı var, kapitalist değerlerin sıvılaştırılması, sıvılaştırılmış yöntemlerle erozyon mahareti var. Ve bunu yutanlar var… Kahve diye… Afiyet olsun…
Ninem diyor ki; Dizginsiz dil bela getirir.
Anlı şanlı Türk kahvesine ve bir çay ülkesi olmamıza rağmen o ünlü Amerikan kahve zincirinin Türkiye’de sayısı giderek artıyor...
Afiyet olsun alın, için de… Burası Türkiye, Türkçe konuşun! Baban kahvede oralet içerken sen neden white chocolate mocha?
Zincir kahve dükkânları pompaladı bu özentiliği. Ve dahası kültürel erozyon başladı! Satsınlar, serbest piyasa lakin baskı uygulayamazlar. Herhangi bir ülkenin yiyeceğini içeceğini tüketmek için kendi vatanımda o ülkenin dilini bilmeye zorlama, bir kahve isterken dilime müdahale etme hakkını bulamamalılar!
Altı üstü bir kahve içeceksin, sipariş verebilmek için üç kur İngilizce kursu almak şart. Her şeyin adı İngilizce. Tatlılarda bile! Merhabaaa uzaylı, biz dostuz ve burası Türkiye!
Granade, venti, medium, large, small. Yok mu küçük, orta, büyük boy?! Bizimkilerde anca ağızlarını büze büze bi ‘grande latte extra shot espresso’ desin, sosyal medyada yer bildirimi yapsın. On dört yabancı kelimeyle kahve sipariş eden artistler duydu bu kulaklar. Yurt dışına erasmusa gidecek gibi menü ezberleyenler, Sultanahmet’te yol soran turiste İngilizce paralar gibi çırpınan ezikler gördü bu gözler. On paralık kahveyle lord mu olunur a özentiler?
"Bir sıcak çikolata" dediğinde "hat çaklıt mı?" diye soran satış elemanları… A gel de şüphelenme şimdi bunlar hangi ülkenin kültür tahrip ajanları?!! Küçük boy diyorsun, “Small yani?” diyor afralı tafralı! Yutkunuyorum; zihnimde fosforlu harflerle ‘havan kime güzelim’ yazan kamyon arkası yazısı.
Bitmedi; zaten zor söylemişsin siparişin adını, sırada ismini sorma faslı… Gerçi olay siparişler karışmasın diyeymiş ama ismi doğru yazanına rastlanmadı. Takvim yaprağı arkalarında yazmalı; bugün kahve alacaklara isimler; kız; Ayşe, erkek; Ali diye düşünürken ben… “Hanfendiye bi capuccino, mocaccino, el presse del mundo bıdı bıdı, small du değil mi, pardon isim neydi?” deyince eleman, bende gözler kaydı. “Benim adım Sezar” dedim. “Julius Caesar, Roma’nın devlet başkanı, himayemdeki Brütüs ve Cassius’un suikastına uğramış bir zavallı!” Anlamsız gözlerle bakan kasiyer devam etti; “X lira alabilir miyim?” İşte o an ağır para cezasına çarptırılmış gibi hissettim…
Kimileri bu olanları derinliğine anlamasa da, ağzı yaya yaya ecnebi kelimelerle siparişini verip Cambrige Dükü edasıyla kahvesini yudumlasa da… Şöyle bir iki adım geri çekilip dışarıdan bakınca ülke Amerikan/İngiliz sömürgesi gibi görünüyor.
Alkışlık bir pazarlama sanatı var, kapitalist değerlerin sıvılaştırılması, sıvılaştırılmış yöntemlerle erozyon mahareti var. Ve bunu yutanlar var… Kahve diye… Afiyet olsun…
Ninem diyor ki; Dizginsiz dil bela getirir.