Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci

Basit bir maziden yükselebilmenin örneği olan Napolyon, sonraki maceraperestlerin -inkâr etseler de- hayranlık ve ilham kaynağı olmuştur. Çoğunun sonu ondan beter olmuştur...

İyi niyeti, nezaket ve kibarlığı Sultan III. Selim’e çok zarar vermiştir. Nitekim darbe esnasında, “Bu işlere sebep benim merhametimdir” demişti.

Osmanlı hükûmeti, yüksek memurlara iyi para verirdi. Bu sebeple yolsuzluğa pek ihtiyaç duyulmazdı...

Padişah, harbe taraftar değildi. “Allah’ın kulları ayaklar altında ezilecekse, ben öleyim daha iyi!” diyordu. Öyle de oldu.

“Bir Osmanlıya cumhuriyetçi demek, o zaman için 'gâvur' demek, bugün için 'komünist' demek gibi bir şeydi.” (Falih Rıfkı)

Rus cephesinden gelen kötü haberler üzerine Sultan III. Mustafa üzüntüden felç geçirerek ölmüştür. Kırım’ın kaybedildiği bu savaştan sonra Osmanlı Devleti, artık dünyanın en güçlü devleti değildir...

Her halk, milliyetçiliği kendisine mahsus bir imtiyaz, müstakil bir vatanı da hak sayar. Ama bunu başkalarına çok görür.

Şehzadeliğinden beri kıyafet değiştirerek halkın arasında gezer; onların hâlini yakından takip ederdi. Halkla konuşur, fikirlerini yoklardı.

Efesli Heraclitos der ki: “Uyanıkken herkes için tek bir dünya vardır. Rüyada herkes kendi âlemine döner.”

Lamartine, Avusturya’yı ezmek için Fransa, Rusya ve İran tarafından kışkırtılan Padişah’ın, bilge bir hükümdar olarak buna karşı çıktığını söyler.

Sultan I. Mahmud’un 24 senelik saltanatı, Osmanlı Devleti’nin parlak günlerinden sayılır. Sonbaharda âdeta yazdan kalma güneşli bir gün gibidir...

Halk arasında güzel bir şeye imrenerek veya kıskanarak bakanların nazarının değeceğine ve zarar vereceğine inanılır, bundan kurtulmak için tedbirler alınır.

Lamartine, “Hiçbir hükümdar onun kadar milletini iyi anlamamış; hiçbir millet de hükümdarını bu kadar az tanımamıştır” der.

Laleye gösterilen alaka sebebiyle 'Lale Devri' denilen zenginlik ve sulh devresinde memleket çok ileri gitmiştir.

Avrupalılar Haçlı seferleri vesilesiyle Şark’ı tanıdı. Sadece hazinelerini değil, kültür ve medeniyetini de öğrendi. Bundan ilham alarak Orta Çağ’ı aydınlattı. Ya sonra?

Avrupa cephesindeki mağlubiyet, Padişah’ı büyük bir ruhi çöküntüye sevk etti.  Neticede tahtını kaybetti...

Çocukluk ve gençliğinde harb ve ülkeler görerek yetişen; ordusuyla sefere çıkan son padişahtır.

Fransız İhtilali ne hürriyet aşkından ne de insanlığı kurtarmaktan doğmuştur. Her şeyden evvel bir güç ve menfaat mücadelesidir.

Padişah, kendisine tahta çıktığını haber verenlere, ağarmış bıyıklarını göstererek, “Bu zamana kadar neredeydiniz?” diye latife etti.

Saray cüceleri, zekice nükteleriyle, herkesin yapamadığı bir şeyi yapar; icabında hükümdarı tenkit edebilir ve bu hoş görülürdü.