Ragıp Karadayı

Beklemediği suâlden dolayı mı, yoksa ciddiliğimi hafifletmek için mi ne Harun Reşid Sultan’ım ellerini dizlerine vurarak yine güldü.

Bazen öyle karışıktır ki her şey; hayatın mânâsını kaybeder, yitirirsin... "Ne istiyordum, ne kazandım, neler kaybettim?" dersin...

Babamın nasihati​: “Toprak üstünde yat. Lâkin bir döşek kazanmak için kimsenin önünde eğilip el etek öpme, pamuk hırka ile de yetin.”

Henüz kapıya çıkmıştım ki tuhaf bir koşuşturmanın içinde kalakaldım. Kurt sürüsü, bir keçiyi bağırta bağırta kaçırıyor, sayısız köpekler kovalıyordu!.. 

Sultan’ım, anlattıklarımın pek tesirinde kalmış olmalı ki “Bu bana yaptığın nasihatleri Bağdat ahalisine de anlat  Behlül...” dedi.

Sultan’ım! Sana karşı gelip isyan edene, zulüm ve eziyet edene bedduâ etme! Allahü teâlâdan o kişiyi ıslah etmesi için duâ et! 

"Derdim illa son. Yalnız ve yalnız en büyük hakikati, akıbetimi düşünüyorum Sultan'ım!"

İnsanların ölümüne peşinden koştukları dünya nazarımda bir hiçti. Zaten onun için çok akıllılar bana “DELİ” diyorlardı ya!

“Hikmetinden suâl olmaz" dedim, kulübemin önünde oturduğum yerden etrafı seyretmeye devam ettim.

Sultan'ımın adamları meğer benden önce davranıp saraya gelmişler gördüklerini, işittiklerini olduğu gibi anlatmışlar.

"Halkın içine çık, yanlışları göster yapmasınlar, doğruları söyle; o ebedî saadet yolunda bilerek, isteyerek yürüsünler Behlül."

"Söyle Behlül! Anlat, nefsimizin hainliğini! Ölümün yakın olduğunu! Dünyanın, makam ve mevkilerin bizim için tuzak olduğunu anlat!"

Gümüş renkli mehtap, Dicle vadisini pırıl pırıl aydınlatıyor. Suyun durgun dalgaları başından geçenleri, kıyıdakilere fısıldıyor gibi.

"İnşaallah öyleyimdir Sultan'ım. Rabbim hüsn-ü teveccühlerinize layık eylesin..."

"Sultan'ım işte Rezzak-ı âlem olan Cenâb-ı Hakk’a teslimiyet… Kendime bakıyorum da ne kadar uzaktayım o hâlimi görüp üzülüyorum..."

"Hâtem-i Esam’ın, Hacc’a giderken hanımıyla helâlleşmesini duydum, olmayan aklımı hepten başımdan aldı Sultan’ım!.."

"Nasıl olur Behlül? Dün bir köşke bir altın istiyordun, bugün bin katına yani bin altına çıkarmışsın. Bunun sebebi ne olabilir ki?"

Harun Reşid, “Bizim ahretliğe yine bir şeyler oluyor…” diye düşünmüş olmalı ki sağa sola başını sallayarak çekip gitti. 

Kısa zamanda birbirimize alıştık. Ne o bensiz, ne de ben onsuz edebiliyordum. Bu muhabbetimiz ASR-I SAADETİ hatırlamama vesile oldu.

"Bunları duyduğuma memnun oldum. Babanızın vasiyeti de buydu ve yalnız sizleri düşünüyordu. Artık siz de onu düşünün!"