Ragıp Karadayı

Kadı: “O hâlde biliyorsun meselenin hakikatini. Yine tekrar ediyorum, haberin olsun ki buranın adı emanet kabul yeri değil!.."

“Bendeniz Allahü teâlânın emriyle sağ salim gittim, Hac farîzamı yerine getirdim ve selâmetle döndüm Efendim...”

Adam kalpten anlatıyor, ben de candan dinliyordum. “Kim bilir ne hikmetleri var?” dedim, iyice meraklandım.

Bir gün, tesadüfen fâsık birinin yanına oturmuştum, nevrim döndü. Anında ondaki zulmet bana da geçti.

Yalnız bedenimdeki soğuğu değil istikbâlimdeki soğukları, kırgınlıkları da dindiriverdi o billurdan gözyaşları.

Geç saatlerde döşeğin bir kenarında tefekkür etmeye başladım. Aklıma neler gelmiyordu ki. Bağdat’a gittiğim ilk günleri düşündüm.

Şimdi pişman olmuş vaziyette geri dönüyorum. Yine yüzüm yok, yine mahcup vaziyetteyim.

"Uğradığım bu zulüm, düştüğüm hâl, ancak senin hükmünle olmakta. Zulme uğratacak da ve yine kurtaracak da sensin yâ Rabbî!”

"Bakın muhterem Vali’m! Bu adam, kötü niyetli olsaydı, isteseydi itiraf etmezdi. Siz de haklı olarak; haksız yere benim kanıma girerdiniz!"

Vezir; “Efendim mübarek olsun.  Behlül’ü gökte arıyordunuz yerde, hatta yanınızda buldunuz, işte Meczup  Behlül” dedi...

"Geceleyin Bağdat’tan kalktın, bu zavallı adamın kanını dökmek için taa Basra’ya kadar geldin ha!.."

Biraz nefesleneyim derken bulduğum toprakların üzerine uzanıverdim. Meğerse orada birisi öldürülmüş, kanları toprakları ıslatmış!

Onlara görünmeden bir patikaya saptım. Bir daha yakalansaydım artık başka diyarlara gitme işim hepten suya düşerdi.

"Uyan gafletten, gece gündüz hep Hakkı zikret,/Zalim mazlum herkese, hakkın varsa helal et!"

Atları kırlık bir sahaya doğru sürdük. Basit bir evin önünde durduk içeriden yanık bir ses Kur’ân-ı kerîm okuyordu.

“Altınları kendi elimle eşkıyanın reisine teslim etmişim!..”

Sultan’ım siz devlet adamı olduğunuzdan asıl malumat sizde, hem güzel konuşuyor, hoş anlatıyorsunuz. 

Kul hakkından çok korkuyorum. Beni deli edip dağlara düşüren, yakıp kavuranlardan en başta gelenlerden biri de budur Sultan'ım.

"Dün senden ayrıldıktan sonra düşündüm; sen haklısın Behlül"

"Beni ikaz eden izahatlarından çok memnunum Behlül!..”