Ragıp Karadayı

“Evladım, uzun lafın kısası, dediğim gibi, talebeliğini tam yapacaksın. Hocan da burada şahidim olsun..."

Damdakinin yerinde ben olsam ve oradan düşsem şimdi… Ben neler düşünür, neler hissederdim acaba, ölmeme ramak kala?

Ben bakmaya korkuyorum, o tehlike sınırında cambazlık yapıyor! Doğrusu bu ve bunun gibi insanları anlayamıyorum…

"Daha önce putperest olan rahibin küfürden ve dolayısıyla Cehennemlik olmaktan kurtulması, ibretlik bir hadise Behlül..."

Kadın, çaresizlik içinde hüngür hüngür ağlasa da bu sevincinden dolayıydı...

"Kölem servisi yapmaya hazırlanıyordu ki, kapı tıklatıldı. Müslüman komşum olan dul kadın, başı önde mahcup içeri girdi..."

“Kusura bakmayın ama biz seni günahkâr bir putperest bilir ve Cehennemlik olacağını düşünür, üzülürdük..."

"Sultan’ım! Buyurduğunuz gibi öyle tatsız bir hadise yaşandı ama mühim değil. Bu gibi şeyler musibet gözükse de, nimettir aslında."

Farkında olmadan Halife-i müslimînin kalbini kırıyordum. Sultan’ımla karşılaşırım diye uzun müddet dışarı çıkamadım.

Öğrenmek istediği başka bir şey vardır Musa aleyhisselâmın. Israrla soruyor: “Oğlunuz sık sık ne yapardı, kimlerle beraberdi?”

Bir gün huzuruna çıkmak için saraya gitmiştim. Dediler ki “Sultan’ımız davette, birazdan gelir. Seni bekleteceğiz maalesef…”

“Ah şimdi bir rüzgâr esse, bayrak gibi cübbem dalgalansa…” dedim...

Betim benzim solmuş, ne yapacağımı bilemiyordum! Zaten topu topu birkaç saniye içinde olmuştu her şey. 

"Benim hatıralarım bitmez Sultan’ım! Kolay değil, koca bir ömür, nice acı tatlı senelerin izleri hafızamdan silinmiyor..."

"Hak yolcusu, aynı zamanda; edep ve adap yolcusudur. Büyüğümüzle konuşurken belki de farkında olmadan, edebimizden yüzümüz kızarırdı…"

Efendim mühim bir şey satacağımı söyledim, istedim ki hak edenler alsın. Bu pazarlık üzerine teşrif ettiniz.

"Hazır hava açmışken daha önce bir mezarlıkta bulduğum üç kuru kafayı zembilime koydum ve pazara çıkardım..."

Enseme bir şaplak! Bir şaplak daha… Eli ağır değildi öyle, hafifti; ama çok acıtırdı içimi. Ya da öyle gelirdi bana...

Sokakmış, mahalleymiş, oyun eğlenceymiş yazmazdı bizim kitaplarda…

Benim için “Ah bu çocuk!” dedikleri oluyordu zaman zaman. İyi mânâda mı yoksa kötü mânâda mıydı pek anlamazdım...