Ragıp Karadayı

Tanju bana benden daha yakındı. Ebeveynim ve canımdan can evlatlarımı saymasaydım sadece onunla rahat edebiliyordum.

Yaz akşamıydı. Öğle sıcağı duvarlara sinmişti. Hâlim kalmamıştı; yanmaktan mı, yoksa hasretlikten miydi tam emin değildim?

Çeşitli düşüncelerle Doktor Nefise Hanımı bekliyorduk büyük salonda. Çünkü o da pek mühim itiraflarda bulunacaktı. 

Bu kadar takva Nefise Doktor’un benim kocamın yanında bu kadar samimi olmasının sebebi ne olabilirdi?

Annemin ve babamın bu kadar rahat olmalarının altında benim bilemediğim bir şeyler vardı ama neydi?!.

"Bazıları yanına yoldaş, eş, hayat arkadaşı değil, sabır taşı arıyor galiba..."

Osmanlı Türkçesinde (ayn-ür rızâ) diye bir mefhum yani kavram var; kusur görmeden muhabbet ile bakan gözler demekmiş.

Gözyaşlarımı kimselere göstermeden mescit gibi yapılan odadan çıktık, büyük salona geçtik. Burada tatlı ve meyve ikram edildi.

"Dünyayı kullanmakla, kalbine sokmak farklı şeyler Jale Hanımcığım! Arife tarif icap etmez. Ne demek istediğimi gayet iyi bilirsin."

Bu, mübalağalı ifade gibi gelse de aslında Allahü teâlânın hikmetine, ilmine, hükmüne, kuvvet ve kudretine hamd edişimdir benim. 

Şayet konuştuğunda karşındakini incitmekten korkuyorsan, işte o zaman susmak edebî bir zarafettir.

Önce ne demek istediğini anlayamadım. Kendi kendime “Her şey bilmek, niçin kusur olacakmış?” dedim, çok düşündüm.

Yaz müstesnadır. Her çeşitten meyveyi bulduğumuz gibi güzel hisler de yaşatır insana...

Çok şey diyecektim demedim, yutkundum. Sadece “GÜL KOKAN; HUZUR ve SAADETİN anahtarı, şehir ve tabiat iç içe…” diye fısıldadım.

Tanju’yu bilmem ama ben huzur ve saadetimden, sevinç gözyaşları döküyordum. Hafif bir titreme geldi, ürperdim.

Korkarak geldiğim bu yerde, tarifsiz bir güzellikle karşılaşmıştım. İçimden “Erzurumlu şoför ne kadar haklıymış…” dedim...

Zümrütten kocaman bir bahçe, konağın etrafını süslüyordu. Hafiften esen rüzgâr, yanık kalbimize serinlik veriyor, ferahlandırıyordu.

“Hanım” derken heyecanlanıyorum... Düşünebiliyor musun aylar sonra ilk defa bugün bir hanımefendiye “hanım” diye hitap ediyorum.

Nefise Doktor’umun Tanju’yla bu kadar yakın durmasına, kırk senelik ahbap muamelesine, sıkı dostmuşlar gibi olmasına mânâ veremiyordum!

"Kafanızda cevapsız bir şey kalmasın, hepsini de cevaplayacağım inşallah..."