Ragıp Karadayı

Sultan’ımı tanır tanımaz ayağa fırladım, koştum elini öpmek istedim yine müsaade etmediler.

"Sultanlar yalnız emir verir efendim! Emriniz başımın üstüne de bende o aradığın şey var mı ondan tam emin değilim?"

Yol arkadaşlarıma ikramlarımı yapmış, gönül rahatlığıyla da saraya varmıştım. Sultan’ım beni bekliyordu.

Sıcak bir yaz akşamı. Hafiften meltem esse de fayda etmiyordu serinlememize. Etraftaki ağaçların tesiriyle mi ne nehre yeşil renk hâkim...

"Nasıl yaşayayım Behlül? Önümde açık kapı bırakmıyorsun. Her şeyimize bir kulp takıyorsun! Benim yerime kendini koy!"

Söylediklerimi can kulağıyla dinleyen Hârûn Reşîd ağlamaya başlayınca tabii ki ben de ağladım.

Adama dikkat kesiliyorum; güneşte kavrulmuş kırış kırış yüzü, pek kederliydi, onun için de hiç gülmüyordu.

İç dünyalarımız, tabiatın ihtişamıyla bir olmuş, bizi tefekküre, tövbe ve istiğfara davet ediyordu.

İki elimi yanlarıma saldım başımı salladım ve ümitsizce; “İnanın Sultan’ım; hiç Cenneti, Cehennemi düşünüp ağlayan yoktu…”

"Sustuğuna göre suçlusun! Hem kendine eziyet verdin, hem de saftakileri ve hatta bütün cemaati rahatsız ettin!.."

Tahtın bulunduğu odaya geçmeden bir hizmetli karşıladı: “Efendim, herkes mescidde, namazdan sonra da yemeğe geçilecek...”

Biri diğerinin içine geçmiş iki daire şeklindeki surlarından dolayı “El-medînetü’l-müdevvere” adıyla da meşhurdu bu şehir...

Bir gün önlerinden geçtiğim bir topluluktan kulağıma şöyle sesler geldi: “Meczuptan başka ne beklenir? Delidir, ne yapsa yeridir!"

Padişah yüzlerce insan beklerken dokuz kişiyle geldiğimi görünce rengi attı. Kızdığını pekâlâ anladım...

Gözlerimi açmaya zorlanıyorum, aksine iyice sıktığımı fark edip kendi kendime kızıyorum!

Bak Behlül! Nuşirevan-ı Âdil ne diyor? "Zulüm yani adâletsizlik devlete, nankörlük ise nimete zeval getirir yani son verir.”

"Behlül, bana yine bir ders vermek istiyorsun ama yani öyle garip hareketler yapmadan veremez misin?"

Karşımda sessiz akan Dicle Nehri… Asırlar boyu aynı ahenk ve sadakat ile başını taştan taşa çalarak koşuyor daha büyük deryalara... 

"Bana eziyet etmeyen, gıybetimi yapmayan insanlarla oturup sohbet etmek daha hoşuma gidiyor. Bunlar sağ olanlardan daha emin Sultanım!"

"Onlar öyle merhametliler ki her an herkesle konuşuyorlar zaten. Yalnız duyan kulak, gören göz yok Sultan’ım!.."