Ragıp Karadayı

Çocukların, ayakkabılarını çıkarırken “O çocuk yalan söyledi! Babacığım öyle bir şey yapmaz!” diye cümleler duydum...

"Bir günümüzde değil her günümüzdesin. Annemiz olman dünyadaki en büyük şansımız, iyi ki varsın..."

Uyanalım hep birlikte, üstümüzdeki zulmeti atalım, kıralım içimizdeki putları...

Mazimi, içinde bulunduğumuz esrarengiz durumu, istikbalimi düşündükçe fena efkârlanıyordum.

Günler, haftalar, aylar geçti. Yine geldi hazan mevsimi sonbahar, işte yaprakların sararıp döküldüğü bir aydayız...

"Yunus Emre’m ne güzel özetlemiş: Gül, dibindeki dikeni, diken de yakınındaki gülü görmezse neye yarar!.."

Aklım fikrim Tanju'daydı. Acaba nerede, ne yapar, kiminle, benim ve evlatlarının hasretini çekiyor mu? 

Onun sevdiği şeyleri sever, sevmediklerini de sevmezdim. Bir gün yine demişti ki: “Aşk fedakârlıktır…” 

“Hoşlanmadığın, münasip olmayan, uygunsuz bir durumla karşılaştığın zaman; sabırlı ol, acele etme!”

Evin içinde dolaşırken zil çaldı. derin hayallerimden uyandım, hemen koşup, kapıyı açtım.

Aklımın alamayacağı suâllere, ithamlara, aşağılamalara şimdiden hazır olmalıydım!..

“Fransız piyanist Stephane Blet Müslüman olup Sinan ismini almış. Ondan sonra da kıyamet kopmuş tabii!.."

Tanju’nun eksikliğinden olsa gerek keyfim hiç yerinde değildi. Böylesi bir ayrılık ne duyulmuş ne de görülmüştü. 

Kısa bir zaman içinde de ağlayarak vedalaştık çekip gitti Tanju. Nereye, niçin, neyle gitti tam bilemiyordum...

Yanlış anlamayın. “Babam bizden hürmet bekliyor” diye laf atmayın. Bu okuduklarımız herkes için...

Tanju'ya dedim ki: "Pek çok kişi at gözlüğü takarak evleniyor, hiçbir şeyin ters gitmeyeceğini düşünüyor."

"Bir anne olarak aklım başımdan gitti çocuklar! Neler duyuyorum aman Allah’ım!.."

“Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil, kilimin tozunu almaktır..."

Bir gün, bir araya geldiğimizde, kitap okumaya başlamadan kafama takılan suâllerden bazılarını sordum Tanju’ya.

Hazreti Mevlânâ’mızdan bir veciz sözle güne başlamıştım. Çok tesirinde kalıyordum bu çeşitten yazıların.