Ragıp Karadayı

Ortada elips bir masa etrafında insanlar… Anneciğim, babacığım, Doktor Nefise ve Tanju, gülen gözlerle bize bakıyorlardı…

Unutma ki fırtınalar, dalgalar martıların denizi sevmesine mâni olamaz! Tıpkı onca mânilerin seni sevmeme engel olamayacağı gibi... 

Epey konuştuktan sonra ev sahibinin ya da o konumda olan hanımefendinin sık sık saatine baktığını fark ettim.

Bu kısa hasbihâlin; ayrı dünyaların iki insanı olan bizleri birbirimize yakınlaştırması ne büyük bir nimetti.

Tepeden tırnağa beyaz kıyafetler içinde hanım hanımcık biri, kelebek hassasiyetiyle içeri süzülüverdi...

İki katlı konak restore edilmiş, her şey ne fazla ne eksik, yerli yerine konmuştu...

Ev almaya kalkıştığımızda “Bu kapı harika! Bizimkisi de bundan olsun...” diye ısrar etmiş, adamın başının etini yemiştim!

Oğlu koşarak yanına gelmiş ve “Müjde babacığım! Yırttığın haritayı düzelttim, artık sinemaya gidebiliriz…” demiş.

"Siz okumuş yazmış medeni bir hanımefendisiniz. Ben size niçin teselli vereyim veya ikna etmek durumunda kalayım ki?.."

Huzurlu bir atmosfer vardı. Etraf bir hoş görünüyordu. Gözlerim kamaştı dışarının güzelliğinden. Çocuklar hâlâ uyuyordu.

Vaktin nasıl geçtiğini anlayamadım. Güle söyleye gittiğimiz yol; şoförümüzün “Aha geldik…” demesiyle farkında olmadan bitmişti.

Çocuklar bizim konuşmalarımızdan bir şey anlamamış olmalılar ki herkes kendi telefonuyla meşgul oluyordu.

Bizde malzeme çok abla. Fıkra, şiir, ilâhi, âşıklar, şimdiki sosyeteler “ozan” diyor ya...

"Neyse ben yine tövbe edeyim de senin âşık olduğun şu memleketin var ya... hani Dadaşlar diyarı, sen ondan bahset biraz."

Çok kitap okudum. Son zamanlarda da mübarek zatların kitaplarını elimden bırakmıyorum.

Mecnun: “Ben Leyla’yı dış görünüşü ve kaşı, gözü için sevmiyorum. Leyla benim için, sadece görünüşten ibaret değil ki!"

En manidar bulduğum “Kin’lenmek ile ‘Kir’lenmek aynıdır gardaşım. Birini tövbe diğerini su temizler…” cümlesiydi...

Hakikati anlamış mıdır artık Su? Onu bilmiyoruz. Bildiğimiz bir şey var o da sevgiliye; sadece “Seni seviyorum...” demek yetmiyormuş…

Arabasını gıcır gıcır yıkayıp temizlemiş şoförün gözü pencereden yana çevrilince el işaretiyle “Bekle…” dedim...

"Bana bir adres verdiler, çocuklarınızla beraber sizi orada bekliyorlar. İsterseniz tabii..."