Ragıp Karadayı

 “Tanju beni memnun etmek için alışveriş yapmış, sevdiğini göstermek, memnuniyetini ifade etmek istiyor…” diyemiyordum bir türlü. 

Düşüncelerdeki şefkat merhamet, davranışlarda kendini gösteriyor, aynen zuhur ediyor, ortaya çıkıyor şu veya bu şekilde...

Beni muayene edip röntgenimi de çekince durum apaçık anlaşılmıştı. Bir kızımız olacakmış!..

Davud-i Tai hazretleri ne güzel hülasa etmiş: "Hangi güzel yüz ki toprak olmadı,/Hangi güzel göz ki yere akmadı?"

Hazret-i Mevlânâ ne güzel söylemiş: “Bulmadınsa niçin aramıyorsun? Buldunsa niçin coşup oynamıyorsun?” 

Bütün zorlukları çeken ana babaların hakkı ödenir miydi? Annemin ve babamın kıymetini daha bir idrak etmeye başladım.

Anne olmak, canından can birinin peşi sıra koşarak “Anne” diye seslenişini düşünmek bile başka bir histi her şeyden önce.

“Sevgili kocacığım” veya “sevgili karıcığım” demekten korkan kişilere şaşıyorum Jale hanımefendi kardeşim!..

“Kalbimi kırdıktan sonra dilediğin özür, doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibi değil mi bey?”

Yitirdiğim hissiyatımı güya mantığımla bulmaya çalışıyor, aklımla da var oluyordum.

Bazen insan, kötü hissettiğinde sığınabileceği bir liman arar, ya da itimat edebileceği birini ister yanında.

"Bütün insanlar mı aynı, yoksa ben mi çok farklıydım? Nereden de gelir bu istenmeyen arzu ve talepler?.."

"Aklım erdiğinden beri okuyorum Tanju. Bunların hepsi de fena fikir değil ama tiye almasınlar çocuğumuzu!.."

"Öyle bir ad koymalıydık ki bebeğimize; hem modern çağdaş, hem de başka yerde duyulmamış olmalıydı."

En yakın hastanenin kadın doğum bölümünde buldum kendimi. Hemen test yaptılar. Hamilelik için yapılan testlerin çoğu kimyevi.

Acayip düşüncelerle iç âlem yolculuğumun görünmez duraklarında istirahat edip az da olsa dinleniyordum aklımca.

Geçmişime okudular, geleceğime okudular, ama bana ebedî saadetimi gösterecek iki cümle okutmadılar!

Buharı üzerinde koydum yemeği tabaklara, bir ekmeğin ucundan kopardım, uzattım Tanju’ya…

"Hayatımı anlatırken her cümle girizgâhında başkalığın, farklılığın ve imkânsızlığın edepsiz, çılgın rezili oluyordum!.."

"Bu güzel menkıbeyi dinlerken bir yandan da günümüzü düşündüm. İnsanlar birbirlerini tuzağa düşürmeye çalışıyorlar!..